بریده‌های کتاب Emperor of the book

اطرافت رو نگاه کن. همه اینارو می بینی؟ قشنگ به نظر می رسه؛ اما به محض اینکه عمیق تر نگاه کنی پوسیده شون رو می بینی. همه چی تا عمقش فاسد شده.

هیچ عدالتی توی این دنیا وجود نداره.

انسان آزاد انسانی است که وقتی با قدرت و هوش خود می تواند کاری را انجام دهد، دست و پای اراده اش بسته نباشد.

مردم به دلایل مختلفی دروغ می گویند: خودشان را نجات دهند؛ از مشکل و دردسر رهایی پیدا کنند؛ به احساسات دیگری لطمه نزنند. افراد فریبکار برای به دست آوردن آنچه می خواهند دروغ می گویند. خودشیفته ها برای بزرگنمایی خود در چشم خودشان و دیگران دروغ می گویند. آنان که بیشتر از همه دوستمان دارند، بیشتر از همه دروغ می گویند، چرا که زندگی جاده ای پر دست انداز و چاله چوله است و آن ها می خواهند تا جای ممکن، مسیر را برایمان هموار کنند.

مرگ زنده ست.

هیچی غیرممکن نیست.

مرگ، مرگه.

افراد کمی آمادگی مردن دارن. گاهی اوقات حتی افراد خیلی پیر که زندگی کاملی رو پشت سر گذاشتن، با چنگال سردش می جنگن.

شاید اندوه مانند نبرد است: وقتی به اندازه کافی تجربه اش کنی، غرایز بدنت کنترل را در دست می گیرند.

به یاد آوردن کسایی که از دست رفتن، خوبه. اینکه یادآوری ای توی دوران سیاهی ها داشته باشی. خوبه که بدونی دوستت داشتن...دارن.

راز ها برده نیستن. هدفشون این نیست که استفاده بشن و دور انداخته بشن.

ما آدم های خودمونیم و حق داریم تصمیم های خودمون رو بگیریم.

سکوت خواب نیست، سکوت مرگ است.

مگه لحظات شادی، هدف زندگی نیستن؟ هدف جنگیدن نیستن؟

حواس پرتی به اشتباه منجر می شود.

طبیعت کسایی رو که ضعیف ترن، ریشه کن می کنه.

اسم ها قدرت دارن.

جسم دروغ نمی گه، حتی اگه ذهن دروغ بگه.

رنج واقعی به همون اندازه که در خود درد نهفته ست، در انتظار درد هم نهفته ست.

خودت رو از کسایی که برات عزیزن به این خاطر که فکر می کنی اذیتشون می کنی یا... یا اونا اذیتت کی کنن، کنار نکش. اگه به خودت اجازه احساس کردن چیزی رو ندی، انسان بودن به چه دردی می خوره؟