بریده‌های کتاب fatemeh.hajiloo

راستش، بانو! ما عاقبت ندانستیم که شما عاشق ما شدید یا ما عاشق شما شدیم؟

اعتقاد هم مثل عشق، دردسر ها دارد.

تنهایی، رو به قبله‌ام کرده است.

شاید ، شاید البته اگر هم‌سخنی چون تو داشته باشم_گوشی رایگان_دیگر کم حرف نباشم...

غروب که می شود همچین دلم تنگ می‌شود که... انگار یک خروار آهن می‌اورند و روی قلبم انبار می‌کنند.

من دیوانه نیستم، فقط دلم خیلی خیلی تنگ است

آدمیزاد چیست؟ یک امید کوچک

زمین را با خون برادران خودمان لاله کاشته‌ایم

اما ما غیر از آرزوهای بزرگ تقصیری نداشتیم.

زری، دلم تنگ است چیزی بگو.

تقدیم به ندا هنوز هم سعی میکنم تحت تاثیر قرارت بدهم فقط برای اینکه بدانی فردریک بکمن

هرگز نمی‌بخشمت اما ولت هم نمی‌کنم.

فراموشی بهترین هدیه‌ای است که ورزش به آدم می‌دهد.

هر آدمی صدها آدم است.

وقتی همه‌چیز در سراشیب سقوط است، آدمی به آخرین چیزی چنگ می‌زند که توان کنترلش را دارد و می‌چسبد به آخرین تکه ی زمین سفت زیر پا.

سرت را بالا بگیر و بایست، حالا چه برنده ای و چه بازنده

بدی بزرگ شدن این است که آدم می‌فهمد همه جا همین‌طور است.

وقتی رابطه ای نفس های آخرش را می‌کشد.

آمات تنها و با پیراهنی خیس از عرق در راه خاکی می‌دود، آن‌قدر تا اشک از چشمهایش سرازیر شود و مغزش از هر فکری تهی.

عشق را نمی‌توان سنجید و اندازه گرفت.