بریده‌های کتاب فاطمه سایه وند

باران بر جسم می بارد اما روح را می شوید . غریب است واقعا!

کم عقلان را عقل باید بخشید نه اطلاع ، که اطلاع مغز پوک را پر نمی کند ، بل می خراشد و می تراشد.

هر قدر که از وسعت *نمی دانم* هایمان بکاهیم، از توان سرنوشت کاسته ییم.

کوهی در آستانه شکاف برداشتن بود جامه نبود که بدوزندش یک روح بود که سه پاره می شد و پارگی روح بخیه ناپذیر است؛مطلقا.

برخی ضربه ها در حد یک سیلی دوستانه نرم است، اما عجب مته ای می شود برای چرخیدنی ابدی در قلب و فرو رفتنی بی پایان ، به قصد سوزاندن و بیش سوزاندن