بریده‌های کتاب Nazi.jg

چیزی که مهمه چیزیه که دیده نمیشه... درست مثل یه گل می‌مونه، اگه تو عاشق یه گل باشی که روی یه ستاره ای زندگی می‌کنه خیلی برات شیرینه که شب ها به آسمون نگاه کنی. انگار همه ی ستاره ها گلی رو توی خودشون دارن...

یاد حرف روباه افتادم: اگه کسی اجازه بدهد که اهلیش کنی، فرد را در معرض خطر دلتنگی قرار داده...

خونه، ستاره ها، بیابون... چیزی که اونارو زیبا می‌کنه نادیدنیه!

روباه گفت: آدما این واقعیت رو فراموش کردن، اما تو نباید فراموش کنی... تو تا آخر عمر مسئول چیزی هستی که اهلیش کردی، تو مسئول گلت هستی...

ارزش گلت به اندازه زمانیه که براش صرف کردی...

شازده کوچولو پرسید: اهلی کردن یعنی چی؟! روباه جواب داد: اهلی کردن کاریه که این روزا فراموش شده، اون ایجاد علاقه کردنه. _ایجاد علاقه؟ +آره ایجاد علاقه، ببین تو برای من یه پسر بچه ای مثل صدها هزار پسر بچه ی دیگه و من هیچ احتیاجی به تو ندارم و تو هم هیچ احتیاجی به من نداری، برای تو من هم یه روباه مثل صدها هزار روباه دیگه. اما اگه تو منو اهلی کنی، اونوقت دیگه ما به هم احتیاج پیدا میکنیم. برای من تو در جهان یگانه می‌شوی و برای تو، من در جهان یگانه خواهم شد!

شازده کوچولو پرسید: آدما کجان؟!... آدم توی بیابون احساس تنهایی می‌کنه.... مار گفت: میون آدما هم احساس تنهایی می‌کنی:)

_چرا می‌نوشی؟! +برای اینکه فراموش کنم:)

مردمان از خودراضی هیچ چیز را به غیر از تعریف و تمجید نمی‌شنوند.

پس خودت را محاکمه کن، این سخت ترین کار است، محاکمه ی خود از محاکمه کردن دیگران سخت تر است، اما اگر بتوانی خودت را به درستی محاکمه کنی، پس انسان خیلی باوقاری خواهی بود!

باید از هرکسی به اندازه ی توانش توقع داشت، قدرت باید بر پایه ی منطق استوار باشد.

اما من برای اینکه بدونم چطور عاشقش باشم خیلی کم تجربه بودم...

اگه توی میلیون ها ستاره فقط یه گل روی یدونه از اون ها رشد کنه و یه نفر عاشق اون گل باشه، برای خوشحال شدنش کافیه به ستاره ها نگاه کنه و با خودش فکر کنه: گل من تو یکی از این ستاره هاست... اما اگه یه گوسفند بیاد و اون گل و بخوره در یه لحظه همه ی اون ستاره ها خاموش میشن... و تو باز فکر می‌کنی این مهم نیست؟!

آدم وقتی دلش گرفته باشه، دوست داره غروب خورشید رو تماشا کنه:)

برای غروب، باید صبر کنیم تا غروب برسه...

وقتی چیز پر رمز و رازی آنقدر قوی باشد، دیگر شما قادر به نافرمانی نیستید.

_حقیقت هیچگاه در اکثریت نبوده است. خیلی از آنها که با مولایمان حسین (ع) جنگیدند، گمان میکردند در رکاب رسول خدایند فریب اکثریت را خوردند!

_برای جست و جوی حقیقت، باید تن به راه زد!

جابر آهی کشید و گفت:« کاش جابر حیّان دنبال اکسیری بود که مارا آدم کند! ما انسان ها عناصر بی ارزشی هستیم، خاکیم و آب، آتشیم و باد. هیچکداممان با هم فرقی نداریم، اما یکی می‌شود مثل جانوران و درندگان، بلکه از آنها هم گمراه تر، یکی هم می‌شود اشرف مخلوقات، مثل رسول خدا، مثل علی. کاش جبر حیّان دنبال اکسیری می افتاد که به ما انسان ها بزند و آدممان کند؛ مثل سلمان، مثل مقداد. ما فقط هیزم های جهنمیم، اگر حقیقت را درک نکنیم. از چهارپایان گمراه تریم، اگر غافل باشیم.»

نورا خیره به آسمان بود و انگار داشت ستاره های بیشمار را می‌کاوید. _یک شب قبل از آمدن این جوان در خواب دیده بودم که ستاره های آسمان ریخته بودند توی حیاط خانه. من غرق تماشای ستاره ها بودم و از سمت ماه صدایی به من گفت::« کیمیا را عرضه کن!:» جابر کتاب را بست و بوسید، با تعجب پرسید:« کدام کیمیا؟!:»