بریده‌های کتاب ~Moon Melody~

اژدهای کوچک گفت :(( حس می کنم یه‌کم شبیه این فنجون هستم . دوران سختی رو گذروندم و حس می کنم آسیب دیدم.)) او فنجانش را سمت ماه گرفت و گفت :(( ولی خب ، نور از همین ترک های کوچیک رد می‌شه .))

او در جایی که قبلا یاس و شکست داره دیده بود ، اکنون فرصت و زیبایی را می دید .

پرسید :[پاندای بزرگ ، جهان هستی چیه؟] پاندای بزرگ گفت : ((می خوام فکر کنم که دوست ماست ؛ اگه بذاریم که باشه.))

《لذت بردن از میوه های دنیا هیچ اشکالی نداره؛فقط باید حواسمون باشه که غرقشون نشیم.》

پاندای بزرگ گفت:((هر چیزی که نیاز داری همین الان هم درونته.))

|وقتی به مردم فرصت عوض شدن ندی ، چطور می‌ تونی توقعی ازشون داشته باشی؟|

☆او هیچ انگیزه ی پنهانی ای برای آشنا شدن با آسمان شب نداشت ، بلکه این موضوع فقط برایش جذاب بود.به خاطر می آورد بچه که بود ، آسمان پر از ستاره بود.☆

{کلمات اینگرید دوباره در گوشش صدا کردند: حتما متوجه شده‌ای چطوری نگاهت می کنه...}

~اصلا مگه هر کسی رو چقدر می شه شناخت؟اصلا خودمونو چی؟می تونیم بگیم خودمونو هم واقعا می شناسیم؟~

{قهرمانی این بود که وقتی لازم بود،بتوانی کسی را نجات دهی.}

فقط نایتمر...جدید بود؛یک راز بود و یک تهدید.

شن چشمک زد《یه جنگجو رازش رو برملا نمی کنه》