بریده‌های کتاب Zahra Amiri

از عجایب خلقت آدمیزاد است که در هر حال باشد، ماشین فکر و خیالش مدام کار می‌کند.

همه انسان ها اشتباه می‌کنند. چیزی که شخصیت ما را می سازد، اشتباهات ما نیست، بلکه نحوه‌ی برخوردمان با آن اشتباهات و درس گرفتن از آن ها، به جای توجیه تراشی است.

حقیقتا هم خواب برای بیچارگان و درماندگان نعمتی است.

از سخت ترین ساعات عمر این است که یکی غمگین باشد و از روی اجبار بخواهد خود را شادمان جلوه بدهد.

همه ما آدم هایی هستیم که گاهی اوقات، کارای بد انجام میدیم... هیچ کس بطور مطلق بد نیست و هیچ کس هم به طور مطلق خوب نیست .

من احساس میکنم که همه، خود جعلیشون رو نشون میدن. همه‌ی ما عمق وجودمون خراب و داغونیم. فقط، بعضیامون میتونیم اینو بهتر از بقیه پنهان کنیم.

می‌گویند سلطان بدن آدمیان، چشم های آنان است که اگر از نعمت بینایی محرومشان سازند دیگر برای هیچ کاری قد بر نیافرازند..