بریده‌های کتاب یونس فتح اللهی

وقتی ولایت در جامعه ای بود، اینها هم انجام میگیرد، اقامه صلات، ایتای زکات، امر به معروف، نهی از منکر و خلاصه، پیکر بی جان، جان روح و حیات می‌گیرد.

جامعه ای که ولایت ندارد، استعداد ها در این جامعه هست، اما یا خنثی میشود، به هدر میرود، نابود میشود، هرز میشود یابدتر، فاسد میشود

اگر جامعه ای دارای ولایت شد چه میشود؟ مرده ای که جان خواهد گرفت همین یک کلمه کافی است. پیکر مرده جامعه بدون ولایت و روح همان ولایت است‌.

ولایت چگونه درست میشود؟ تلاش کنیم برای قدرت دادن به ولی اسلام، به ولی که خدا گفته.

بزگ تر از نعمت ولایت، نعمتی نیست.

ولایت یک انسان، پیوستگی و وابستگی مطلق اوست به ولی؛ باید وابسته و پیوستا باشد.

آدم دارای ولایت این است؛ ولی را بشناسد، فکر ولی را بداند، با ولی هم فکر بشود، عمل ولی را بشناسد، با ولی هم عمل بشود، دنبال او راه بیفتدخودش را فکرا و عملا پیوسته با ولی کند، این باولایت است.

چه خوش است جال مرغی که قفس ندیده باشد چه نکوتر آنکه ز قفس پریده باشد پر و بال ما بریدند و در قفس گشودند چه رها، چه بسته مرغی که پرش بریده باشند

با دستبه پایراستش اشاره کرد و گفت: ((میفهمم چی میگی، اما بدون ماجرا، ماجرای سک پای لنگه...اگر با انقلاب هستی باید اینپای لنگ را بکشی...))

در برخی ادعیه اومده این قدر یارب بگین تا نمیتونم بند بیاد ...غرض از این مطلب اینه در دنیا، سالک الی الله باید اون قدر بدوه تا نفسش بند بیاد...ببینه خبری نیست، عجز و درماندگی های خودش رو ببینه

اگر ملتی قدرت تحلیل خودش را از دست بدهد فریب و شکست خواهد خورد.

تبیین لازم است ؛ اما این معنایش این نیست که ما به اختلافات درونی، هی دامن بزنیم. مراقب باشید. این را همه مراقب باشند.

من معتقد به تبیین هستم.

حقیقت برای انسان دست آورد تقوا است.

بدون آزاد اندیشی، این رشد اجتماعی، علمی، فکری و فلسفی امکان ندارد. در حوزه های علمیه و دانشگاه ها و مراکز فرهنگی و مطبوعاتی، هو کردن کسی که حرف تازه ای می آورد، یکی از بزرگ ترین خطا ها است.

آنی که کمک می‌کند به پیشرفت کشور، آزاد اندیشی واقعی فکر ها است؛ آزادانه مطرح کردن، از هو و جنجال نترسیدن، به تشویق و تحریض این و آن هم نگاه نکردن.

ما می‌گوییم علوم انسانی را یا. بگیریم تا بتوانیم شکل بومی آن را خودمان تولید کنیم و این را به دنیا صادر کنیم.

کج روی هایی که شما مشاهده میکنین تاشی از کمبود آگاهی است. علاجی که من پیشنهاد میکنم کتاب خوانی،افزایش مطالعه و کشاندن اجتماعات به بحث های صحیح و حقیقی_نه بحث های انحرافی_است.الته بحث های خود سازی و درون سازی و تورانی کردن دل و امثال اینها همبحث های مفصلی است که در جای خود باید مورد تاکید قرار گیرد.

باید توجه کرد از لوازم مهم و مناسب تقویت معرفت دینی و سیاسی، تدبر و انس با قرآن و ادعیه ماثوره، توجه به زندگی و رفتار دینی و اجتماعی پیامبر (ص) و ژرف اندیشی در تاریخ ایران و جهان می باشد.