بریده‌های کتاب Vallensa

مکس وبر میگه آدمیزاد حیوونیه که توی تار های معنایی که خودش تنیده گیر افتاده

تاسف برای آنها.خدایان نمی توانند مثل ما خودکشی کنند...

کلاه پوشالی برده بر باد یک روز بر جاده خواهد افتاد نامم برایم چه اهمیتی دارد؟ من فقط نام تو را می پرستم

در بادی که بوی علف های آبزی در آن بود، پروانه ای به هر سو پر میزد.حس کرد بال های پروانه در کسری از ثانیه ، با لب های خشکش تماسی جزئی پیدا کرد ‌. اما مخمل بال ها که آن ها را روزی در گذری ، نوازش کرده بود ‌، بعد از گذشت این همه سال ، روی لب هایش جلوه داشت.

هم زندانی اند هم زندانبان،در نتیجه دیگر جایی برای ترک زندانی که درست کرده اند ندارن،یا حتی نمی تونن زندان بودن آن را ببینن.

زیر سقفش خانواده ای زندگی می کرد؛ مردان و زنانی که ناگریز از هم نفرت داشتند چون همدیگر را دوست داشتند

مفروضات شما پنجره های شما رو به دنیا هستند.هرازگاهی آن ها را تمیز کنید وگرنه نور داخل نمی آید

روحیه‌ی اعتماد معصومانه سر چشمه‌ی گناه شد.

مسائل جدید را با مسائل قدیمی توضیح میدهند و مسائل قدیمی را با مسائل قدیمی تر از آن.

دکتر ها،کشیش ها،قاضی ها و افسران ارتش جوری آدم ها را میشناسند که انگار از زیر دست خودشان در آمده باشند.

بزدل ها حتی از خوشبختی هم می ترسند.از پنبه هم زخم‌ می خورند.از خوشبختی هم جراحت می بینند.پس قبل از اینکه زخمی شوند ، عجله می کنند تا زودتر از آن وضعیت بگریزند.

تاکنون در زندگی ام‌ پیش آمده که آرزو کنم و بخواهم دیگران مرا بکشند،اما یک بار هم پیش نیامده که بخواهم کسی را به قتل برسانم،چرا که معتقدم با این کارم مقتول را خوشبخت می کنم.

کتابی به اسم اسطوره شناسی یونانی را انتخاب کردم.جمله ای به طور اتفاقی به چشمم خورد که اثر یک ضربه ی مشت واقعی داشت: حتی زئوس،نیرومندترین خدایان،در برابر الهه های انتقام هیچ است