بریده‌ کتاب‌های سلمان نظافت یزدی

با گذشته باید بی‌رحم بود، زیرا خودِ گذشته بی‌رحم است. عضوی بی‌استفاده است؛ چیزی شبیه به آپاندیس که اگر نبُری و دور نیندازی متورم می‌شود و درد می‌گیرد.

چیزی طاقت‌فرساتر از لحظه‌ای که مردم سفره‌ی دلشان را پهن کنند هست؟ ترجیح می‌دهم تماشاچی عمل قلبِ باز باشم تا نشت فضولات سمی زندگی آدم‌ها.

قطعی‌ترین درمان تکبر تنهایی‌ست. زیرا ما که در قلب انزوا سکنی گزیده‌ایم همواره اسیر چنگال تردید در خویشتن خویشیم.

من به قطعیت خاکسپاری‌ها غبطه می‌خورم. این قطعیت برایم رشک برانگیز است. چه احساسی باید داشته باشد که دست‌هایت را دور آن استخوان‌ها حلقه کنی، تصمیم بگیری که آنها را چگونه قرار بدهی، و بتوانی بر آن تکه خاک دست بسایی و دعایی بخوانی. . روایت بازگشت | هشام مطر | مژده دقیقی