بریده‌های کتاب نگارین مثنوی

نیکو یاد حرف پدرش در کلیسایِ استخوان ها افتاد: از بعضی مرگ ها نمیشه جلوگیری کرد.

تو از تحمل این همه رنج، خسته شدی!

عشق ما به هم همیشگی است و هرگز تمام نمی شود.

پدر تو توی ایزدان اولینه.با این حال،تو همیشه نفر دومی...هم پیش دوستای رومیت هم پهلوی رفیقای یونانی،حتی پیش خانوادت.چطور میخوای خودت رو ثابت کنی؟

سرم را تکان دادم و گفتم:《فرض کنید یک بار در زندگی فرصتی به شما داده است که اگر برای آن تلاش کنید، ممکن است موفق شوید، اما می تواند شرایط یک خانواده را متشنج کند.

《هر کس از ما کمکی بخواهد ما به او کمک می کنیم،ولی اگر کسی بی نیازی بورزد و دست حاجت پیش مخلوقی دراز نکند خداوند او را بی نیاز می کند.》