بریده‌ کتاب‌های ماهان خلیلی

ظالم‌ها هیچوقت حس عشق و وفاداری را در بقیه القا نمی‌کنند.

شروع کردم به مسواک زدن دندان‌ها. عجب چیزهای وحشتناکی بودند، مجبور بودیم که بخوریم، بخوریم و بازهم بخوریم. همه‌مان نفرت‌انگیز بودیم. سرنوشت همه‌ی ما همین بود که کارهای حقیر کثیف‌مان را ادامه بدهیم. بخوریم و بگوزیم و بخارانیم و لبخند بزنیم و در روزهای تعطیل مهمان دعوت کنیم.

«زمین، دود، جنایت، هوای مسموم، آب مسموم، غذای، مسموم، نفرت، نومیدی، همه‌چیز. تنها چیز زیبای زمین حیواناتن. که اون‌هاهم دارن قتل‌عام میشن.»

همه هم حق داشتند هم نداشتند، کله‌پا بودند. واقعا چه فرقی میکرد که کی با کی خوابیده؟ ته همه‌چیز ملال بود و کسالت. اه، اه، اه. آدم‌ها وابسته میشوند. وقتی بند نافشان را می‌برند، به چیزهای دیگر وابسته میشوند تور، صدا، پول، سراب، مادر، جنایت و بدحالی دوشنبه صبح‌ها.

تصمیم گرفتم تا ظهر توی رخت‌خواب بمانم. شاید تا آن موقع نصف آدم‌های دنیا بمیرند و مجبور باشم فقط نصف دیگرشان را تحمل کنم.

آیا دکتر نمی‌دانست یکی از چیزهایی که آدم‌ها را دیوانه می‌کند، همین انتظار کشیدن است؟ مردم تمام عمرشان انتظار می‌کشیدند. انتظار می‌کشیدند که زندگی کنند، انتظار می‌کشیدند که بمیرند. توی صف انتظار می‌کشیدند تا کاغذ توالت بخرند. توی صف برای پول منتظر می‌ماندند و اگر پولی در کار نبود سراغ صف‌های درازتر می‌رفتند. صبر می‌کردی که خوابت ببرد و بعد هم صبر می‌کردی تا بیدار شوی. انتظار می‌کشیدی که ازدواج کنی و بعد هم منتظر طلاق گرفتن می‌شدی. منتظر باران می‌شدی و بعد هم صبر میکردی تا بند بیاید. منتظر غذا خوردن می‌شدی و وقتی سیر می‌شدی بازهم صبر می‌کردی تا نوبت دوباره خوردن برسد. توی مطب روان‌پزشک با بقیه‌ی روانی ها انتظار می‌کشیدی و نمی‌دانستی آیا تو هم جزء آنها هستی یا نه.

اما خشم راه بر چاره‌گری می‌بندد، خشمی، که در جهان سرچشمه بسیاری از تیره روزی‌هاست.

عشق های کهنه سست‌تر از عشق های نواَند.

کودکان گرد افکار اندوهبار نمی‌گردند.

همانطور که خدا براى اعمال خوب به انسان پاداش میدهد،پس حتما شیطان نیز براى گناه همین‌کار را میکند.

سرانجام همه ما گرفتار نقشه‌هایی میشویم که خودمان کشیده‌ایم. از این بابت مطمئنم. سر انجام همه گرفتار میشویم.

هرگز کاری در عمل با آنچه تصور میکنی یکسان نیست.

به راستی جهنمی هست یا ما جهنم خودمان را روی زمین میسازیم؟

گفتم:«زندگی هیچوقت عادلانه نیست! بعضی وقت‌ها تنهاکاری که باید بکنی پذیرش چیزیه که مجبور به اون هستی. حتی اگه با این کار کسی صدمه ببینه.»

گمان میکنم درون هر آدمی، یک آدم دیگر وجود دارد. یک غریبه، یک دسیسه‌گر.

انسان نقشه میکشد و خدا به او میخندد.

"تاریخ مثل یه چرخه و تمام توده‌های ملت یکسانن. انسان‌هایی بی‌وجود با اشتهایی سیری‌ناپذیر. تنها راه رشدشون هم بلعیدن انسان‌های مثل ماست. " « قیام سرخ، پسر زرین.» «پیرس براون.»

"تاریخ مثل یه چرخه و تمام توده‌های ملت یکسانن. انسان‌هایی بی‌وجود با اشتهایی سیری‌ناپذیر. تنها راه رشدشون هم بلعیدن انسان‌های مثل ماست." « قیام سرخ، پسر زرین.» «پیرس براون.»