بریده‌های کتاب لِئا منتظر

آدم ها کسانی اند که تعریف آدم بودن را به آنچه هستند، تقلیل داده اند...

مرا به آسمانی با چهل خورشید تشبیه کرده بود. خودش را به شبی که ماه ندارد.

از کله سحر تا بوق سگ بیدار است و نمی دانم دنبال چی می گردد. پدر پرسید: دنبال چی می گردی؟ آیدین گفت: دنبال خودم!

هر آنچه را که انسان آرزو کند، به دست نمی آورد... چه بسا بادهایی برخلافِ کشتی ها!

هر فعل و انفعال شیمیایی که تو سیستم عصبی ما رخ بده و باعث بشه ما حسرت برای زندگی رو، با اشتیاق برای مرگ اشتباه بگیریم... ترجمه: ابوالفضل بهمن یار

هرگز هیچ همراهی به اندازه تنهایی نمی تواند برای انسان همراه باشد. ترجمه:ابوالفضل بهمن یار

انسان ها هم مثل شهرها هستند، نمی شود به خاطر قسمت هایی از شهر که جذابیت کمتری دارند، همه ی شهر را زیر سوال برد. شاید انسان ها بعضی از بخش های آن را دوست نداشته باشند، مثلا اطراف شهر و کوچه های تنگ و تاریک و خطرناک را، اما #جاهایی_هم_هستند_که_به_شهر_اعتبار_میدهند . ترجمه:ابوالفضل بهمن یار

آدم مگر چه می خواهد؟ نانی و آبی و جایی برای خواب! اما گویا آدم ها معنای زندگی را نفهمیده بودند. نانِ بیشتر، آبِ بیشتر و جای بیشتر ...