بریده‌های کتاب زهره مالکی

اختلاف از شیطان است و دو عده ای که هدفشان خداست،با هم اختلاف ندارد.

دعبل گفت: طوری از انسان حرف می زنی که انگار بوته کدوست ! نقش ایمان و عشق را از یاد برده ای! این دو، اکسیر اعظم است مرده را زنده می کند.

_راهی میانه را در پیش بگیر.نمونه اش ترانه های امشبت. _افسوس که برزخی میان حق و باطل نیست.از حق که گذشتی،دیگر هر چه هست باطل است.

-تا دقیقه ای دیگر از هم جدا می شویم.این را به یادگار از من داشته باش:زبانی که به حق نچرخد،به درد همان لقمه در دهان چرخاندن می خورد و بس!

_چرا امام زمان شما،شيعيانی را که در سیاه چال مرجان صغیر گرفتارند،نجات نمی دهد؟ انگار جواب را از پیش آماده داشت.بی درنگ گفت:(( قرار نیست ایشان در هر کاری، دخالت مستقیم داشته باشند.اراده خداوند این است که مردم شرایط خود را تغییر دهند و برای بهبود زندگی شان بکوشند.اگر غیر از این باشد،همه دست روی دست می گذارند و در انتظار کمک های مستقیم آن حضرت می نشینند.))

((و اما من! هرگز برای امام خویش تکلیف معین نمی کنم، که تکلیف خود را از حسین می پرسم . و من حسین را نه فقط برای خلافت،که برای هدایت می خواهم.و من...حسین را برای دنیای خویش نمی خواهم،که دنیای خود را برای حسین می خواهم. آیا بعد از حسین کسی را می شناسی که من جانم را فدایش کنم؟))