بریده‌ کتاب‌های رایا

" آینده میشه حال، حال میشه گذشته، و گذشته میشه تاسف همیشگیت؛ اگه براش تدبیری نداشته باشی. "

" تو عقیله‌ای بودی که چراغ خردورزی‌ات تا هنوز و تا همیشه تاریخ روشنگر ظلمانی‌ترین جاده‌هاست. خداوند تو را برگزید به رسالتی عظیم و تو شیرزنی بودی که بار این رسالت گران را به سرمنزل مقصود رساندی تا حسین بماند و زمین از وجود حسینیان خالی نشود و بی‌تردید سرنوشت آخرین معرکه هستی را حسینیان و زینبیان رقم خواهند زد. سلام بر تو روزی که زاده شدی، سلام بر تو آن روز که زیستی، سلام بر تو آنگاه که چشم از جهان بستی و سلام بر تو آن روز که برانگیخته می‌شوی. "

" تو چشم‌های بسیاری از اهل مدینه را بینا و گوش‌هایشان را شنوا کرده بودی. کربلا را تو به مدینه آورده و مشعل حقیقت را در دل‌هایشان افروخته بودی. "

" دلت مثل پیکر حسین؏ پاره پاره و چاک چاک بود. چه دشوار بود بر پای ایستادن، اما اکنون زمانِ ایستادنِ تو بود. حسین؏ امام زینب، عشق زینب، برادر زینب، یادگار مادر زینب، پناه زینب و همه حیات و هستی زینب بود و تو اکنون همه هستی‌ات را بر شنزار صحرای کربلا در خون تپیده و بی سر به تماشا ایستاده بودی.🥀 "

" عباس؏ رشته محکم امیدتان بود که از هم گسست. عباس؏ ماه شب‌های تارتان بود که در محاق رفت. چشمه جوشان عشق بود که خشکید. همه وجود حسین؏ بود که کنار نهر علقمه جان داد.💔 "

" تشنگی گرچه طاقت کودکان را ستانده بود، اما عباس؏ آخرین امید حسین؏ بود. آخرین امید حرم. نبودنش در اندیشه‌ات نمی‌گنجید. عباس؏ بزرگمردی بود که همه مردان عرب در بسترهایشان از ابهت او بر خویش می‌لرزیدند یادگار تمام نمای صلابت حیدر بود. "

" شگفت‌زده بودی. در روزهایی که گذشت، حتی دیدنِ سایه این مرد دل‌های زنان و کودکانِ کاروان حسین؏ را می‌لرزاند. اکنون جاذبه حسین؏ حُر را از لبه پرتگاه دوزخ به آستانه بهشت کشانده بود. حُر بود و حُریّتش را مدیون حسین؏ ... آزاد شده بود و چه زیبا آمده بود تا چون نامِ آزاده‌اش به مقامِ آزادگی رسد و امام؏ او را شایسته این مقام دید و اذنش بخشید. "

" تو وارث همه غم‌های بنی آدم بودی و روزگار برای تو چنین خواسته بود که چون پولاد آب دیده در کوره رنج‌های عظیم گداخته شوی. سرگردان و آشفته‌دل از این خیمه به آن خیمه می‌دویدی. لحظه‌ای بر بالین برادرزاده بیمارت سجاد؏ بودی و دمی در خیمه رباب که علی کوچکش بیش از هر شب دیگر بی‌تاب بود. گاه بی تاب عباس؏ و گاه در هوای دیدار علی‌اکبر؏ آسیمه‌سر از خیمه بیرون می‌زدی. اما در همه این لحظات، بی‌قرار حسین؏ بودی که حال و هوایی دیگر داشت. "

" پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟ این سرزمین غم‌زده در چشمم آشناست گفتند «تف» و «ماریه» و «شاطی‌الفرات» گفتند «قاضریه» و گفتند «نینوا»ست دستی کشید بر سر و بر یال ذوالجناح آهسته زیرِلب به خودش گفت«کربلا»ست "

" عشق اصلا چیزی که از آن ترسیده بودم، نبود. فکر می‌کردم عشق آتش تندی است که همه چیز را در راه خودش می‌سوزاند اما به سادگی و فوق‌العادگی بیدار شدن در یک روز جدید بود. "

" یاد گرفته بودم که بعضی از رویاها باید ناپدید شوند و رها کردن آن‌ها به معنی رها کردن خودم نبود، بلکه خلاص شدن از زندگی‌ای بود که فکر می‌کردم می‌خواهم. "

" کلمات مثل توپی آهنین در سینه‌ام سنگینی می‌کردند. متوجه شدم چیزهای معمولی وقتی کنده، برهنه و در کوه رها می‌شوند تا بپوسند، ارزش پیدا می‌کنند. "

" پدر که باشد، هیچ غمی در دلت پایدار نیست. "

" اخلاص را هیچ تعریف دیگری جز علی؏ نشاید و درک عظمت این خلوص از دل‌های کوچک و چشم‌های حقیر برنیاید. "

" انتقام انتقام میاره. خشمش تموم نشدنیه. خودمون تبدیل به هیولاهایی میشیم که سعی داریم مجازاتشون کنیم. ولی عدالت ماجرا رو تموم می‌کنه. فقط با عقل و منطق میشه به اون رسید. "