بریده‌های کتاب پدرم

به نظر من راز نویسندگی نه در الهام و شهودی که پیدا نیست از کجا می‌آید، که در صبر و سرسختی است. انگار اصطلاح زیبای رایج در زبان ترکی، «با سوزن چاه کندن»، را برای نویسندگان ساخته‌اند.

نويسنده بودن یعنی کاویدن و بیرون کشیدن پنهان‌ترین زخم‌های درونی‌مان که بیش از تمام آنچه در خود داریم همراه ما هستند و کمتر از هر چیزی می‌شناسیمشان. باید بر آن‌ها مکث و آن‌ها را کشف کرد، پذیرفت و عیان کرد. باید با هوشیاری و آگاهی کامل این دردها و رنج‌ها را به بخشی از هویت خودمان و اثرمان بدل کنیم.

از پنجره به بیرون نگاه کردن چنان عادت رایجی بود که وقتی تلويزيون به ترکیه آمد، تماشای آن مثل تماشای دنیای بیرون از پنجره بود.

نویسندگی حرف زدن از چیزهایی است که همه می‌دانند اما به دانستن خود واقف نیستند. کشف و بسط و گسترش این آگاهی و شریک شدن آن با دیگران، خواننده را وا می‌دارد در دنیایی که برایش آشناست با حیرت و لذت گردش کند.

مرگ هر مردی با مرگ پدرش آغاز می‌شود.