بریده‌های کتاب کودک، سرباز و دریا

-با این همه، با وجود کشمکش‌های داخلی، در مملکت ما، همیشه وقایعی وجود داشته که همه‌ی مردم برای مقابله با آن متحد شده‌اند و کمیته‌های قدیمی خود را فراموش کرده‌اند. به دور یک نفر جمع شده‌اند تا بتوانند با دشمن مشترک مبارزه کنند. این، دلیل قدرت و عظمت ملت ماست که می‌تواند به موقع متحد شود تا از هدفی درست و اصیل دفاع کند. او در راه صلح مبارزه خواهد کرد تا بچه‌های دیگر ، بعدها، نفرت و وحشتی را که او شناخته بود، نشناسند؛

-مي خواهم دوباره مبارزه كنم. ـ مبارزه به خاطر چه؟ نوبت پی‌یِر بود كه لبخند بزند. ـ به خاطر صلح . . .

ولی آن روز صبح هنوز معتقد بود که قبل از صلح باید جنگید و دشمن را برای همیشه در هم شکست

نبرد و شدت عمل برای صلح لازم بود.

جنگ و پیروزی باید وجود داشته باشد تا صلح و زندگی بشکفد.

چرا انسانها با هم می جنگند، در حالی که همه چیز در اطرافشان آنها را به صلح و دوستی دعوت می کند؟

پی‌یر اغلب می اندیشید:《حتی در زمان بدترین جنگها مردانی که همه چیز، آنها را بر ضد هم بر می‌انگیزد‌، می توانند دوست باقی بمانند.》

من حالا می فهمم که جنگ کار بچه ها نیست.

آیا در زندگی لحظه هایی وجود ندارد که انسان باید بر خلاف عقل حسابگر به هر نحوی که شده مبارزه کند؟

کودکی سن صلح است. صلح در ما به امانت گذاشته شده و ما باید آن را مانند چیز گرانبهایی حفظ کنیم، تا سن عقل، که وظایف زیادی به همراه دارد، برسد، و این امانت را از ما بگیرد.

پی‌یر کوشید بخندد. بله، او زنده بود و زندگی ادامه داشت.

زمین هم زیباست.نگاه کن! زمین، مظهر زندگی است.

پی‌یر از خود می پرسید که آیا ممکن است که زیر آسمانی به این زیبایی، انسانها از هم متنفر باشند؟با هم بجنگند؟

گفت بچه ها نباید در جنگ مداخله کنند؛ ولی مگر ما بچه ها در این جنگ و با آن زندگی نمی کنیم؟ آیا جنگ، اینجا، همه جا و هر لحظه برای ما وجود ندارد_ همانطور که برای شما وجود دارد؟ چرا می خواهید که ما بیرون بمانیم؛ در حالی که ما هم مثل شما همه چیز را حس می کنیم؟

به نظرم می رسد که وقتی جنگ تمام شود، همه چیز عالی می‌شود.دیگر هیچ نزاعی بین ما اتفاق نمی افتد.همه مردم همدیگر را دوست خواهند داشت؛بیش از همیشه.

به هر حال، صلح قشنگ است.