بریده‌های کتاب آمریکایی

حالا می خواهیم مبارزه خودمان را بکنیم. آنها قدرتشان را به ما نشان دادند. اکنون ما بازوی پرتوان کارگران را به آنها نشان خواهیم داد. ما هم قوی هستیم شیلینگ و داریم می آموزیم که چطور مبارزه کنیم.

... سیصد آدمکش و جنایتکار که نشان های مارشالی پلیس فدرال را بر سینه زده بودند، در خیابان های شیکاگو ردیف شده و به زدن و کشتن کارگران و نیز همسران و فرزندانشان و بسیاری از شهروندان بی گناهی مشغول بودند که اتفاقی بر سر راهشان قرار می گرفتند.

آیا کسی می تواند برای حکومتی که حقوق را فقط مناسب حال طبقات ممتاز می‌داند و نه برای کارگران،احترام قائل باشد؟ من نمی‌توانم برای چنین حکومتی هیچ احترامی قائل باشم...

مرد جوان، تو داری چیزی را می بینی که ارزش آن را دارد که وقایع نگاری و بایگانی بشود. به عقیده من، تو شاهد آخرین جنگ امپریالیستی هستی. از این پس، صدای مردم بلند می شود. پیشروی کوتاه الیگارش ها پایان یافته است.

یک چیز را خوب می دانست:که پیش از ان هرگز در تاریخ ان سرزمین حتی محبوب ترین کس در میان رهبران یعنی ایب لینکلن مرده بود نیز چنین مراسم تشییع جنازه ای برگزار نشده بود ..

شما را به خدا، اگر به یک نفر بگویند که وقتی کاندیدایش انتخاب شد، کشتزار و همه چیز دیگرش را از دست خواهد داد، دیگر آزادی انتخاب چیست؟

اِما، تازه دارم چیزی می آموزم؛ دارم می آموزم که یک انسان با مبارزه رشد می کند...

آنها گول خورده و اول شده اند و فکر میکنند که دو حزب شان متفاوت اند، درحالی که هم اکنون آن دو حزب به اندازه لوبیاهای داخل یک غلاف به هم شبیه اند، آنها گول خورده و به مردانی نامناسب رای داده‌اند.

- باک، هیچ وقت قانون اساسی ایالت متحده را خوانده ای؟ + بله خوانده ام. - چرند است، اینطور نیست؟ + از بعضی جهات همین طور است. می خواهید رک حرف بزنم، مگر نه؟ بسیار خب، رئیس جمهورها را می سازند؛ آنها را از مردان کوچکی می سازند. گاهی آنها را از مردان کوچک کثیفی می سازند که لیاقت پاک کردن کفش هاتان را هم ندارند.

با شیوه های کار و همچنین اصول حاکم بر روز رستاخیز و محشر رای گیری آشنا بود که در آن هزار گورستان مردگانِ پنج نسل از پیشینیان را عرضه می دارند. می دانست تعداد بیشماری از آنهایی که در کودکی تلف شده اند، ناگهان به حد کفایت بالغ می شوند تا به رای دهندگان وفادار حزبی تبدیل شوند.

به فکرش خطور نمی کرد بپرسد با بودن این همه زمین و عرصه قابل دستیابی چرا آمریکایی ها دیوانه وار اصرار دارند ساختمان هایشان را به سوی آسمان ببرند.

موضوع به همین سادگی و یا به همین پیچیدگی ست

فرمانداری ایلینوی و رهبری اسمی حزب در سراسر کشور، هیچ کدام بر ثروتش نیفزوده بود، بلکه برعکس، تا آخرین پشیز دارایی اش را ستانده بود. وقتی رقم ها مشخص شدند، حیرت کرد که یک فرد تهی دست، ولو آنکه به مقامی بلند انتخاب شود، چگونه می تواند بدون دزدی سیستماتیک از مردم، که خیلی ها آن را بدیهی و عادی می پندارند، انجام وظیفه کند. این کاری بود که هرگز خود را بدان تسلیم نکرد.

سرمایه داری انحصاری در آمریکا به یک غول تبدیل شده، یک غول خونخوار و بی رحم. آن ده میلیون دلار از آن منبع می آید و این غول ها می خواهند گسترش پیدا کنند.

ما کوبا را برای چه می خواهیم؟ تو به من بگو. فیلیپین را برای چه می خواهیم؟ پورتوریکو را برای چه می خواهیم؟ تو به من بگو چرا و کی می خواهیم ارضا شویم؟ آه، ولش کن!

بلند همتی در قانع نبودن است

بگذار دیگران چشم به راه تاریخ بمانند. او در کناره شهرک بسته بندی، گودالی را دیده بود که انباشته از اجساد سرد و کبود خانواده ای لهستانی بود که از گرسنگی مرده بودند. بگذار به او بگویند که اینجا سرزمینی است که در آن هیچ کس گرسنگی نمی کشد!