بریده‌ کتاب‌های بینوایان (4 جلدی)

به این ترتیب با کلمه «عشق» آشنا نبود و نمی دانست به آنچه احساس میکند چه نام باید داد. اما چه فرق میکند؟ اگر کسی نام بیماری خود را نداند، کمتر بیمار است؟

اما روشنایی شادمانی نمی آورد. آدمی در روشنایی رنج می برد، و هر چه بیشتر در روشنایی فرو می رود، وجودش گُر می کشد و می سوزد. شعله دشمن بال و پر است. سوختن و از پرواز درنماندن، از عجایب هوشمندی و نبوغ است. هنگامی که بیشتر می دانید و هنگامی که دوست می دارید، بیشتر رنج خواهید برد. روز با دیده گریان و شبنم زده آغاز میشود. اگر روشن اندیشان، هیچ بهانه ای برای گریستن نداشته باشند، در غم ظلمت زدگان اشک می ریزند.

آدمی دایره نیست که تنها یک مرکز داشته باشد، بلکه بیضوی است و مانند هر بیضی دو مرکز دارد؛ یکی مرکزش عمل است و مرکز دیگرش اندیشه.

ژان والژان هم عادت دوران مادلن بودن را از دست نداده بود و کم کم این مطالعه دائمی به بار نشسته بود و در کلام او اثر گذاشته بود. غنای ذاتی و فصاحت یک مرد هوشمند و فروتن در او بود و با مطالعه بارور شده بود. تلخی و خشونت روحش، چاشنی مهربانی و نیک خواهی قلبی او شده بود. روحی داشت خشن و قلبی مهربان.