بریده‌های کتاب نظریه ای درباره ی شغل های مزخرف

گویا در جامعه ما قانونی کلی هست که هرچه کارمان به دیگران منفعت آشکار تری برساند مزد کمتری بابتش می گیریم.

می توان گفت مردان همیشه کارهای خاطره ساز را برای خود بر می دارند و کارهایی که باید هنگام انجامشان خاطره تعریف کرد به زنان می سپارند. هرچه جامعه ای مرد سالارانه تر باشد و مردان تسلط بیشتری بر زنان داشته باشند، این قضیه بیشتر صدق می کند.

یکبار هم نشنیدم سرپرست کنار کارمند بنشیند و صاف و ساده، قواعد را برایش توضیح دهد که کی باید کار کند، کی نباید کار کند و وقتی کار ندارد چه رفتارهایی مجاز و غیر مجازند.

ضمنا هرچه در سلسله مراتب اداری بالاتر بروید می بینید مدیران بی خیال ترند، اما در عین حال اقتدار اسمی بیشتری دارند.

کار به زعم ارسطو، هرگز آدم را فرد بهتری نمی کند؛ اتفاقا بدترش می کند، چون وقت زیادی می گیرد و آدم سخت می تواند به وظایف اجتماعی و سیاسی اش برسد.