بریده‌های کتاب غدیر

این کافی نیست که انسان‌های مرفهی بسازیم، بلکه باید برای آنها جهتی و راهی را در نظر بگیریم که آنها پس از رفاه و تکامل استعدادها در آن راه بیفتند و آن جهت را انتخاب کنند.

این مقام ولایت است که استعدادهای بشر را بیرون ریخت و خلق کریمه و استعدادهای خوب او را شکوفا کرد و از بشر ، انسان بیرون کشید و او را از ظلمات نفس، و از ظلمت خلق دنیا ، از هواها و حرف ها و جلوه های پوچ، به سوی نور هستی هدایت کرد.

ولایت یعنی تنها علی را حاکم گرفتن و دوست داشتن.

وجود ما، جسم ما، جان ما، برای خداست و از اوست. هر کس که اینها را بهتر به کار بگیرد، در اینها حق تصرف دارد.

مگر نه این است که می‌میریم؟ پس بگذار مرگی را انتخاب کنیم که زندگی‌هایی را بارور کند و بهره‌هایی بیاورد.

مالک خودش را برای خودش می‌خواهد و علی مالک را برای خدا می‌خواهد.

و غدير، خود بركه‌ى نور و عشق است، درياى شور و جوشش، آن هم در كوير كور و ريگزار مرگ.

ولايت، بالاتر از محبت و دوستى و عشق است؛ كه عشق على در دل دشمنان او هم خانه داشت.

هر كس با هر مشربى و عقيده‌اى، مى‌تواند دوستدار على باشد.

ولايت على، نه على را دوست داشتن كه فقط على را دوست داشتن است.

آنها كه ولايت را قبول كردند، آنهايى هستند كه يافتند ماشين پيچيده‌ى وجود آنها را امام و ولى بهتر از خود آنها رهبرى مى‌كند و در اين راه شلوغ هستى كه اعمال و افكار انسان غوغايى بپا كرده، او بهتر انسان را به مقصد مى‌رساند و نجات مى‌دهد.

آن‌ها که ولایت را قبول کردند، آن‌هایی هستند که یافتند ماشین پیچیده وجود آن‌ها را امام و ولی بهتر از خود آن‌ها رهبری می‌کند و در این راه شلوغ هستی که اعمال و افکار انسان غوغایی بپا کرده، او بهتر انسان را به مقصد می‌رساند و نجات می‌دهد.