بریده‌های کتاب پنج قدم فاصله

به او لبخند می زنم . یک قدم دیگر می دزدم.الان فقط پنج قدم فاصله داریم.

در گوشه اتاق خیره میشوم تا واقعیت را فراموش کنم؛ واقعیت پایدارماندن این فاصله میان ما، برای همیشه.

بهترین دوستم بود و من هیچوقت بغلش نکردم. و دیگر هم نخواهم توانست (:

اون بهترین دوستم بود ولی من هیچوقت بغلش نکردم :))))))))

بهترین دوستم بود و من هیچوقت بغلش نکردم. و دیگر هم نخواهم توانست(:

"تنها چیزی که توی دنیا میخوام اینه که با تو باشم؛ ولی باید تو را در امان نگه دارم در امان از خودم."

عاشقش هستم و او دارد برای همیشه از زندگی ام می‌رود تا من بتوانم زندگی کنم((((:

تو باعث میشی من زندگی و بخوام که نمیتونم هرگز اون رو داشته باشم

«می‌شه چشمات رو ببندی؟» با صدای لرزانی این را از من می‌خواهد. «تا وقتی نگام می‌کنی نمی‌تونم برم.»

آرزوی راه رفتن در میان خیابان ها یا شناکردن در دریا یا زندگی که هیچ‌وقت فرصتش را پیدا نکردم. آرزوی چیزی که هیچ‌وقت نمی‌توانستم داشته باشم. اما حالا چیزی که می‌خواهم آن بیرون نیست‌. همین جاست، آن قدر نزدیک که می‌توانم لمسش کنم؛ ولی نمی‌توانم. نمی‌دانستم می‌شود چیزی را آن‌قدر بخواهی که آن را بین دست ها و پاها و تک‌تک نفس هایت حس کنی.

او نفس عمیقی میکشد و با آن چشم های آبی اش لبخندی می زند و می گوید:«تنها افسوس من اینه که نتونستی اون چراغ ها رو ببینی.»

اگر قرار است بمیرم،می خواهم قبلش واقعا زندگی کنم. بعدش می‌میرم.

_صبر کن ببینم دو روز دیگه تولدته؟ به او لبخند میزنم ولی او در جوابم لبخند نمی‌زند _آره با عصبانیت پا به زمین می کوبد _ویل من برات هیچی نخریدم. _چطوره به جای هدیه تولد بهم یه قول بدی ؟ قول بده تا سال دیگه پیشم بمونی. حیرت زده سرش را تکان می‌دهد و می‌گوید _قول میدم.

" زندگی همینه ویل، قبل از اینکه بدونیم تموم میشه ‌."

«ما تقریباً به همان اندازه که برای تنفس نیاز به هوا داریم، نیاز داریم کسی را لمس کنیم که دوستش داریم.»

امیدوارم زندگی‌م بی فایده نبوده باشه

عاشقش هستم و او دارد برای همیشه از زندگی ام می‌رود تا من بتوانم زندگی کنم(((:

بهترین دوستم بود و من هیچوقت بغلش نکردم. و دیگر هم نخواهم توانست.