بریده‌های کتاب پنج قدم فاصله

برای این که مرگ رو بفهمیم، باید به تولد نگاه کنیم.

سخت نگیر استلا ، زندگی همینه.قبل از اینکه بفهمیم تموم میشه.

اگه قراره که بمیرم ، بهتره اول واقعا زندگی کنم بعد بمیرم.

ویل:«تو باعث میشه به زندگی ای وابسته بشم که نمیتونم داشته باشم»

"شاید مرگ هم همینطوریه، یه زندگیه بعدی، یه اینچ اونورتر..."

《شماره‌۱:تا ابد عاشق استلا بمان. 》

《هرچی به تو مربوط می‌شه جذابه.》

گونه هایم از این همه ادای خندیدن در آوردن درد گرفته، اما نمی خواهن اوقاتشان را تلخ کنم.

قدم زنان به سمت در می روم و می گویم،((بی خیالِ دنیا استلا!زندگی همینه.قبل اینکه حالی مون بشه تموم شده.))

اگر بناست بمیرم،می خواهم قبلش زندگی کنم. بعد می میرم.

نمی خواهم مادر و پدرم را نگران کنم.نمی توانم.

بالاخره می گوید:((اون داره برای زندگیش می جنگه.))چشمانش در شیشه به من خیره می شوند.((نمی دونه چی انتظارش رو می کشه یا اصلا برای چی داره می جنگه.این فقط...غریزه است،ویل.غریزه اش برای جنگیدن.یبرای زندکی کردن.))

قبل از اینکه بتوانم جلدی خودم را بگیرم می گویم،((می خوام نقاشی ات کنم.)) می گوید ،((چی؟نه.))سرش را با یک دندگی تکان می دهد. می پرسم،((چرا که نه؟تو خوشگلی.))

احساساتی شدن های بی خود که دردی را دوا نمی کنند.

صدایش بم است و ملایم.و این لحظه است که می دانم،هر چقدر هم مسخره باشد،اگر بناست اینجا بمیرم بدون عاشق شدم دنیا را ترک نمی کنم.

مرگ. تنها چیزی که می تواند از این که نمی توانم با او باشم یا دور و برش بپلکم بدتر باشد این است که در دنیایی زندگی کنم که او اصلا در آن وجود ندارد.مخصوصا اگر تقصیر من باشد‌.

خسته ام از این زنده بودن بدون زندگی کردن.خسته ام از خواستن.ما نمی توانیم خیلی چیزها داشته باشیم.

((ما به آن تماس از طرف کسی که دوستش دارین محتاجیم، تقریبا به اندازه ی هوایی که نفس می کشیم.من هرگز معنی تمای،این تماس را،نمی فهمیدم...تا این که از داشتنت محروم شدم.))