بریده‌های کتاب امواج اراده ها

با حکم حضرت امام دکتر چمران وزیر دفاع شد. به دکتر گفتم: «تجهیزات نظامی‌مان کم است و محدود، آمریکا هم تحریم‌مان کرده.» دکتر خندید عینکش را روی چشمش جابجا کرد و گفت: «خدا را شکر، همیشه می‌گفتم تجهیزات را باید خودمان بسازیم؛ اما می‌گفتند می‌خریم، به ساخت نیازی نیست. حالا مجبوریم بسازیم و این همان پیشرفت ماست.»

زمانی که پیشنهاد عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران به دکتر[کاظمی آشتیانی] داده شد، گفت:«من سقف رویان را آنقدر بالا می‌برم که عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، آرزو کند عضو هیئت علمی رویان باشد.» همان هم شد!

میگفت: نصرت الهی این نیست که ما بنشینیم و دعا کنیم تا راه‌حل بیاید به ذهنمان. نصرت الهی، یعنی اینکه مثلا اگر غیرمسلمانی پانزده بار باید دستگاهی را تست کند تا ایرادش را پیدا کند، برای شیعه در دومین بار ایراد معلوم می‌شود.

ناو با ابهت آمریکایی ها را پنج یا شش جوان ما با قایقی ساده زدند. جوانانی که بیشترین سطح سوادشان سوم راهنمایی بود و این هیچ نبود جز اراده الهی...

فناوری هسته‌ای با همه این سختی‌ها مسیرش را ادامه داد و این را مدیون هیچکس نیست، جز یک نفر. مدیون شخص رهبر انقلاب است برای همه ایستادگی‌ها و حمایت کردن‌هایشان که اگر نبود، امروز از هسته‌ای ما چیزی نمانده بود!

دستاورد اصلی ما همین بود... باور به اینکه ما می‌توانیم با کمک همین متخصصین داخلی، پیچیده‌ترین و به‌روز ترین دستگاه‌ها و محصولات دنیا را تولید کنیم...!

به ما فشنگ هم می‌فروختند چه برسد به موشک؛ حتی اگر به جای صد هزار دلار، صد میلیون دلار می‌پرداختیم. این بود که حاج حسن تصمیم به طراحی و ساخت موشک گرفت...

مسئولان موشکی کره شمالی برای بازدید از خط تولید به ایران آمدند. آن روز نگاهی به بچه های خودمان انداختم و نگاهی به کرده ای ها. میانگین سنی آنها حدود شصت سال بود و میانگین سنی ما حدود بیست و چند سال. نه خنده گوشه لبم را می‌توانستم پنهان کنم، نه احساس غرورم را... .