بریده‌های کتاب همیشه مردها مقصرند

جان گری:حل بسیاری از مشکلات زنان و مردان بستگی به میزان عشق آنها نسبت به یکدیگر ندارد بلکه بستگی به میزان درکشان از جنس مخالف دارد.

«می رولند» در کتابش «جرأت کن که باور داشته باشی» درباره چگونگی مضاعف کردن نیکویی های زندگی چنین می نویسد: «اگر آن نیکویی والا که آرزومندش هستید، به سوی خود نمی کشانید، ابراز محبت را آغاز کنید. بگذارید وجودتان کانون نورانی و هسته درخشان عشق شود. آنگاه به آن مهر الهی که چون مغناطیسی نیرومند در هستی خودتان نهفته است، دست خواهید یافت. آنگاه، تمام جهان تان عوض خواهد شد.»

[انسان ها از تحقیرکننده خود یا کسی که زیاد به آنها انتقاد می کند، فراری هستند. (چه همکار باشد، چه همسایه، چه از اقوام یا عضوی از خانواده) همان طور که به تأییدکنندگان یا افراد شبیه خود جذب می شوند. شاید به همین علت باشد که خیلی از خانم ها برای نزدیک شدن به مرد مورد نظرشان، از راه تأیید او وارد می شوند.]

اما یک سؤال: «مگر انتقاد مفید نیست؟» مسئله اینجاست که انتقاد داریم تا انتقاد. تکرر انتقاد یا انتقاد با لحن «سرکوفت زدن» یا تحقیرآمیز، بیشتر نتایج مخرب سرکوفت و تحقیر را خواهد داشت تا نتایج مفید یک انتقاد بجا را....☺️✌️

مرد برای اینکه انگیزه داشته باشد باید ببیند که کسی به او احتیاج دارد و زن برای اینکه انگیزه داشته باشد، باید ببیند که او را دوست دارند.

«مری» بعد از ظهر یک روز خسته کننده به منزل می آید. او نیاز دارد که در مورد آن روز، با شوهرش صحبت کند. می گوید: «اینقدر کار هست که وقتی برای خود ندارم.» «تام» می گوید: «باید استعفا بدهی. احتیاج نیست که اینقدر کار کنی. کاری را که دوست داری پیدا کن.» مری: «ولی من کارم را دوست دارم. آنها فقط انتظار دارند که در یک چشم به هم زدن، من همه چیز را عوض کنم.» تام: «به آنها گوش نکن. آنچه را می توانی انجام بده.» مری: «من هم همین کار را می کنم. اصلا باورم نمی شود که فراموش کردم امروز به خاله ام زنگ بزنم.» تام: «ناراحت نشو. او تو را درک می کند.» مری: «می دانی او چه دوران سختی را می گذراند؟ او به من احتیاج دارد.» تام: «خیلی ناراحتی و به همین علت است که خیلی غمگینی.» مری با عصبانیت: «من همیشه غمگین نیستم. تو نمی توانی فقط به من گوش کنی؟»....... [حالا در حالتی که تام می داند چگونه به زن ها گوش کند، گفتگوی میان آنها به این شکل در می آید.]: مری: «کار خیلی زیاد است. وقتی برای خودم ندارم.» تام: «هوم، به نظر می رسد که روز سختی داشتی.» مری: «آنها توقع دارند که من در یک چشم به هم زدن، تمام چیزها را عوض کنم. نمی دانم چکار کنم.» تام: «هوم.» مری: «حتی یادم رفت به خاله ام زنگ بزنم.» تام با کمی اخم: «اوه، نه.» مری: «او در حال حاضر خیلی به من احتیاج دارد. خیلی احساس بدی دارم.» تام: «تو خیلی مهربانی. بیا خستگی در کن.».... نقل از «مردان مریخی زنان ونوسی» مترجم: لوئیز عندلیب و اشرف عدیلی (نشر علم)

[انسان ها از تحقیرکننده خود یا کسی که زیاد به آنها انتقاد می کند، فراری هستند. (چه همکار باشد، چه همسایه، چه از اقوام یا عضوی از خانواده) همان طور که به تأییدکنندگان یا افراد شبیه خود جذب می شوند. شاید به همین علت باشد که خیلی از خانم ها برای نزدیک شدن به مرد مورد نظرشان، از راه تأیید او وارد می شوند.]