بریده‌های کتاب فلسفه ی دوستی

عشق ورزیدن به دوستان به‌معنی جذب شدن به یک یا چند ویژگی آنها نیست، بلکه دوست داشتن تک‌تک ویژگی‌های آنهاست، یعنی دوست داشتنشان به‌خاطر خود خودشان.

«اگر من، به دلیل کسی که هستم، منم و اگر تو، به دلیل کسی که هستی، تویی، پس من منم و تو تویی. در مقابل، اگر من، چون تو تو هستی، منم و اگر تو، چون من من هستم تویی، پس نه من منم، نه تو تویی. » کیستی و شخصیت ما تا حد زیادی ناشی از تعاملاتمان با دوستانمان است و …

حتی اگر برایتان بمیرم -که بخش عمده‌ای از افسانه‌های دوستی را بر می‌سازد- لزوماً به این معنا نیست که دوستتان هستم.

این ویژگی‌های جذاب دوستمان نبود که عشقمان را به او برانگیخته بود، بلکه عشقمان به او بود که ویژگی‌های او را در نظرمان جذاب کرده بود.

#دوست دوست منِ دیگر است. ارسطو می‌گوید: حتی اگر همه دیگر چیزهای نیکوی جهان را به ما ببخشند، هیچ‌کس نمی‌پذیرد که بی‌دوست زندگی کند.

ارسطو می‌گوید دوستی چیزی است که هیچ‌کس نمی‌خواهد بی آن زندگی کند، حتی اگر در زندگی همه‌ چیز داشته باشد.