بریده‌های کتاب کنترل دوپامین؛ چطور دچار اعتیاد به هر چیزی نشویم

با قرار گرفتن طولانی مدت و مکرر در معرض محرک های لذت بخش، ظرفیت ما برای تحمل درد کاهش می یابد و آستانه تجربه لذت در ما افزایش می یابد

ما بدون لذت نمی خوریم، نمینوشیم با تولید مثل نمیکنیم بدون درد از خود در برابر آسیب و مرگ محافظت نمیکنیم با بالا بردن نقطه تنظیم عصبی خود از طریق لذتهای مکرر به تلاشگران بی حد و مرزی تبدیل میشویم که هرگز از آنچه داریم راضی نمی شویم و همیشه به دنبال چیزهای بیشتر هستیم اما مشکل اینجاست که انسانها این جویندگان ابدی به چالش جست و جوی لذت و دوری از درد بسیار خوب پاسخ داده اند. در نتیجه ما جهان را از مکان کمبودها به مکانی با فراوانی بی نظیر تبدیل کرده ایم. مغز ما برای این دنیای فراوانی تکامل نیافته است. همان طور که دکتر تام فینوکان که دیابت را در شرایط تغذیه در حالت بی تحرکی مزمن مورد بررسی قرار داده می گوید: ما کاکتوسهایی در جنگل های بارانی هستیم و مانند کاکتوس های سازگار با آب و هوای خشک در دوپامین غرق میشویم

اینترنت نه تنها با افزایش دسترسی به داروهای قدیمی و جدید بلکه با پیشنهاد رفتارهایی که بدون آن ممکن است هرگز به ذهن ما خطور نکند مصرف بی رویه اجبارگونه را ترویج میکند ویدئوها فقط «پخش» نمیشوند. آنها به معنای واقعی کلمه مسری هستند و اینگونه است که یک گرایش رفتاری در مردم پدیدار میشود. انسانها موجوداتی اجتماعی هستند وقتی به صورت آنلاین میبینیم که دیگران به شیوه ی خاصی رفتار میکنند آن طرز رفتار به نظر ما عادی» می رسد، زیرا دیگران آن را انجام میدهند توییتر نامی مناسب برای پلتفرم پیام رسانی رسانه های اجتماعی است که مورد علاقه کارشناسان و رؤسای جمهور است. ما شبیه دسته پرندگان هستیم. به محض اینکه یکی از ما بال خود را برای پرواز باز کند کل دسته ما به هوا بلند میشود

آیا با محافظت از فرزندان خود در برابر ناملایمات، آن‌ها را به‌شدت از مواجهه با آن نترسانده‌ایم؟ آیا با تقویت عزت نفس آن‌ها از طریق تمجیدهای کاذب و عدم مواجهه با پیامدهای دنیای واقعی، آنها را کم صبرتر، حق‌به‌جانب‌تر و نسبت به نقص‌های شخصیتی خود ناآگاه‌تر نکرده‌ایم؟ آیا با تسلیم شدن در مقابل هر خواسته‌ی آنها، مشوق دورانی جدید از لذت‌گرایی نبوده‌ایم؟

بهبودی مانند صحنه‌ای از هری‌پاتر است که دامبلدور در کوچه‌ای تاریک راه میرود و تیرهای چراغ را روشن میکند. وقتی به انتهای کوچه میرسد و می‌ایستد و به پشت سرش نگاه میکند، تمام کوچه را روشن میبیند که همان نور پیشرفتش است

اما درمان هر نوع رنج انسانی هزینه‌ای دارد و همانطور که خواهیم دید، یک راه جایگزین وجود دارد که میتواند بهتر عمل کند؛«در آغوش کشیدن درد».

من از دست «مریض و خسته بودن» مریض و خسته شدم

متاسفانه بینش فروید مبنی بر اینکه آسیب‌های اولیه دوران کودکی می‌تواند در آسیب شناسی روانی فرد در بزرگسالی موثر باشد به این باور تبدیل شده که هر تجربه چالش برانگیزی فرد را مستعد قرار گرفتن بر روی کاناپه روان درمانی می‌کند.

همه ما در خطر تحریک خودمان به سمت مسیر مرگ هستیم. هفتاد درصد از مرگ و میرهای جهانی در دنیا به عوامل خطر و رفتارهای قابل اصلاح مانند سیگار کشیدن عدم تحرک فیزیکی و رژیم غذایی نسبت داده میشود. مهم ترین خطرات جهانی مرگ و میر عبارتند از فشار خون بالا سیزده درصد)، مصرف دخانیات نه درصد)، قند خون بالا شش درصد عدم فعالیت بدنی شش درصد) و چاقی (پنج درصد).