بریده‌های کتاب روزی روزگاری جنگی

دو سه نفرشان رفتند روستایی همان اطراف که مردمش رفته بودند. از مغازه چیزهایی برداشتند. موقع برگشتن پول خوراکی ها را گذاشتند روی پیشخان مغازه.

گفتم: « از دوران اسارت خاطره‌ای بگو. » گفت: « آتش وینستون از بقیه داغ تر بود. »

یاحسین! یاحسین! بچه های خودمون هستن. به سمتش رفتند. پرسیدند از کجا فهمیدی ؟ خاک را از روی چیزی که در دستش بود، پاک می‌کرد. آن را به سمت بقیه گرفت و گفت: « از عکس امام! »

پیرزن گفت:گلی گم کرده ام می‌جویم او را به هر گل می رسم می‌بویم او را