بریده‌های کتاب انسان الهی

انسان هایی که فطرت در آنها فعال است جهت دارند جهت آنها تعهد آنها است و مسؤولیت آنها، اداء امانت است. اطلاع و آگاهی در جهت گیری آنها مؤثر است انسان هایی که فطرت در آنها بیدار نیست جهت آنها حفظ امکانات خود در هر جهتی که میسر باشد خواهد بود اگر با همکاری با مؤمنین بتوانند خود را حفظ کنند میکنند و اگر با برخورد و مقابله با آنها این کار میسر باشد ابایی ندارند و آماده اند.

ممکن است کشتار و قتل و غارت و زندان و شکنجه و محاصره اقتصادی و تبلیغاتی تلفاتی سنگین از یک طرف و یا از دو طرف داشته باشد و از این رو به عنوان روزهای بد و تلخ از آن یاد شود اما خیر و برکتی که از جدا شدن خوب و بد و خفته و بیدار حاصل میشود هزاران بار بالاتر از استهلاک ها و ضایعات حاصله است

و تو گویی بدن انسان که از خاک است خاک زی و خود انسان حقیقی و فطری، خدازی و ملکوتی میباشد تفاوت میان طبیعت و فطرت بیش از یک موجود خاکزی و یک موجود آبزی است. هوا برای یک موجود آبزی ، آتشی سوزنده است حال آنکه هوا برای موجود خاکزی یعنی همه چیز عیناً همین هوایی که برای یکی درجاتی از لذت و نشته و رضا را تأمین می کند برای دیگری نیز درجاتی از زجر شکنجه و سوختن را فراهم می آورد

ای خوش آن سنگی که به گلدان های طبیعت و خودیت ما خورد و آن همه را به یکجا بشکند و آزادمان سازد و مصیبت ها و سختی ها و رنج ها و تلخی ها همان سنگ ها هستند که گلدان های تعین و طبیعت ما را می شکنند.

در حوزه ولایت خداوند تعدد و تشخص راه ندارد اساساً تا تشخص انسان فانی نشود ولایت الله آشکار نخواهد گردید.

آثار خستگی بعد از ورزش علامت از دست رفتن نیروهاست، ولی تضمین نیروی بیشتر میشود. أنبياء برای این آمده اند که در جایی انسان را مصرف کنند که به ظاهر فنا است ولی واقعاً کمال است.

آزمایش خدا چنین است چیز دشواری که با نفس موجود سازگار نیست عرضه میکند اگر قبول کرد بالا می آید وگرنه در خود غرق میشود همانگونه که شیطان غرق شد و آنگونه که ملائکه بالا آمدند.

اینطور نیست که همیشه وحدت مفید باشد آیا وحدت میان دانه و خاک و ریگ و سنگ سودمند است؟ راستی وحدت در میان دانه و خاک و ریگ و سنگ چگونه میتواند مفید باشد و حال آنکه نه ریگ و سنگ به درد ساختمان میخورد و نه دانه به درد آسيا.

این ولایت و محبت است که پایه و اساس حرکت از ظلمت به سوی نور خواهد بود. آن کس که در حوزه ولایت خداوند نیست هر گونه اصلاح که در کردار و رفتار وی صورت پذیرد تمامی سطحی و بدون ریشه خواهد بود و هیچ یک از طاعات وی را از ظلمات به نور نمیرساند بلکه ،خود، مشکل ظلمات را پیچیده تر خواهد ساخت.

و ابراهیم و آنان که بر ملت ابراهیم اند به آنچه غروب می دارد، هرگز دل نمی بندند «أني لا أحب الأفلين» و این شمار اندک را به انسان های الهی نام می نهند که گردش افلاک به حرمت ایشان است و تابش آفتاب نیز و قرار و سکون زمین هم.

تعلق گاهی سبب رشد است و زمانی باعث ضایع شدن انسان میگردد تعلق به بالاتر سبب رشد و به پایینتر از خویش سبب ضایع شدن است.