بریده‌های کتاب قریحه دار

یک جور گستاخی در صورتش بود که به نظر کاتسا احتمالا مشخصه ی خانوادگی شان به حساب می آمد.

" آیا قریحه‌ای خطرناک‌تر از چنین چیزی هست که بصیرت آدم را با مِهی از جنس دروغ بپوشاند؟ "

کاتسا دوباره آه کشید. چیز هایی در این حرف ها بود که می‌فهمید، هرچند دلش نمی‌خواست بفهمد.

آرزو داشت یادش می ماند، چون ان حس را به این خلا ناخوشایندی که دچارش شده بود، ترجیح میداد

وقتی هیولایی اما استثنائاً مثل هیولا رفتار نمیکنی، تشکر می‌کنند و دوستت دارند.

پو ‌گفت:" می‌شود برگردی تا وقتی حرف می زنی ، ببینمت؟" "وقتی رو به تو باشم افکارم را راحت تر می‌خوانی؟" "نه. فقط دوست دارم ببینمت، کاتسا. همین ."