بریده‌های کتاب این وبلاگ واگذار می شود

آدمی که منتظره هیچ جا نمی تونه بره. اینو خودش گفته بود، درسته؟ حالا که قراره این وبلاگ تعطیل یا واگذار بشه، بگذار منم یه چیزی بگم. [آدمی که در به دره به هیچ جا تعلق نداره.] می خوام از در به دری نجات پیدا کنم.

کاشکی هیچ قفلی نبود. کاشکی هیچ گرهی و هیچ طنابی و هیچ بندی نبود. سال هاست دنبال این کاشکی ها هستم. گشتم نبود. نگرد که نیست.

گفتن واقعیت دو حالت داره،یکی قبل اتفاق و یکی هم بعدش.ادم باید بدونه چی رو کی بگه…

من پرنده ای پر و بال بسته ام... / این طور به من نگاه نکن.../ خوندم از روی شادی نیست / برام چیزی بهتر از آزادی نیست

گریه کردم براش....تاسف خوردم براش....دلم تنگ شد براش.... غریب آشنا

عجب است اگر توانم که سفر کنم ز دستت / به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد؟

پرواز را به خاطر بسپار، پرنده مردنی است...

به یاد اسماعیل، همدم خواب و بیداریِ روز های دور. و رویای دوری که تصویرش افتاده در آیینه ی سحر

نبرد خیر و شر .پسری سیاه در لباسی سفید و پسری سفید در لباس سیاه .شطرنج .زندگی همین است .شطرنج.و دختری که قناری میخواهد .نه،دختری که میخواهد مثل قناری ازاد باشد .و شاید آن تخم کفتر ها بهانه ای است برای حرف زدن ،نه،دارویی برای حرف زدن.