بریده‌های کتاب باده توحید: در کربلای عشق

گناه اهل عرفان گرچه دقیق تر و لطیف تر از گناه دیگران است ولیکن عظیم تر است

در باب میزنهارخوری های الان و مبلمان البته توی زندگی امروزی مبلمان نیاز هست ولی نه برای خود انسان چون انسان نیاز داره که حس بندگی درون اش همیشه فعال باشه خودش باید غالبا روی زمین بنشیند حتی اگه مبل داشته باشه که اون حس بندگی باشه ولی خوب نیت مبل خریدن برای خود نباشه برای مهمان باشه چرا که مهمان حبیب خداست و رفاه او باید تامین کرد که اذیت نشه💜

و چگونه خود را فدای شما نکنم،در حالی که یک بار بیشتر کشته نمی شوم؟

باب نجات از غم و بحر بلا کشتی منجی حسین است و بس!

راه وصول به خدا این است که: تمامی تعلقات خود را به زمین بیندازد و از خود بکند؛ محبت مال و محبت عیال و فرزند را از دلش بکند. از هر آنچه به او تعلق دارد خود را جدا کند.

تربیت کردن مؤمنين با بلاهایی است که خداوند برای ایشان تقدیر کرده است، و هرچه درجه ایمان بالاتر باشد بلاها سنگین تر است.

هر کس بلاء و ابتلائاتش بزرگتر باشد اجرش بیشتر است و خدا او را بیشتر دوست دارد.

آدمی طبعش این است، همین که خود را بی‌نیاز می‌بیند طغیان و سرکشی می‌کند؛ نه تنها در استغناء مالی بلکه در استغناء از هر خواسته و آرزوئی این چنین است.

قانع کسی است که در حال فقر و مسکنت زندگی می کند و حمد و شکر پروردگار را به جای می‌آورد و از این فقری که دارد شکوه نمی‌کند و استقراض مکروه هم نمی‌نماید که زندگی‌اش را توسعه دهد.

چنان زندگی کن که اگر سالیان سال هم گذشت، کسی از تو خاطره سوء و بدی نداشته باشد که هر وقت آن خاطره در نظرش بیاید ناراحتش کند.

در روایتی از امام صادق فرمودند:فقر موت احمر است یعنی آن مرگی که در جنگ و با شمشیر و تیر اتفاق می افتد کسی که فقیر است الان هم زنده است گویا در معرکه جنگ بوده و آن موت شدید به سراغش آمده است . راوی می‌گوید به امام صادق علیه السلام عرض کردم 《آیا منظور شما فقر از دینار و درهم است؟‌》 حضرت فرمودند: نه منظور فقر دنیوی نیست بلکه فقر دینی است آن کسی که از جهت دینی فقیر است و معارف را نمی‌شناسد، یا می‌شناسد ولی ولی معارف الهیه به دلش ننشسته است و لذا عمل نمی‌کند او فقیر است.

إلٰهی،أنا الفَقیر فی غِنایَ؛فَکَیفَ لا أکونُ فَقیرا فی فَقْری؟