بریده‌ کتاب‌های سیره نامه امیرالمومنین (ع): از ولادت تا ایفای نقش در فتوحات

بر در بهشت نوشته‌اند: «معبودی جز الله نیست. محمد رسول اوست. علی برادر رسول خداست.» این را ۲۰۰۰ سال پیش از آفرینش آسمان‌ها و زمین نوشته‌اند.

از امام باقر روایت شده است امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب پس از بازگشت از نهروان، خبر یافت که معاویه او را دشنام می‌دهد و لعن می‌کند و یارانش را به قتل می‌رساند. پس در کوفه به خطبه ایستاد و پس از سپاس و ستایش خداوند و درود بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و یادکرد از نعمت‌های خدا بر پیامبرش و خودش، فرمود: «نام من در انجیل الیا؛ در تورات برء؛ در زبور، اَری؛ نزد هندیان، کبکر؛ نزد رومیان، بطریسا؛ نزد ایرانیان، جبتر؛ نزد ترک‌ها بثیر؛ نزد زنگیان، حیتر؛ نزد کاهنان، بویی؛ نزد حبشیان، بثریک؛ نزد مادرم، حیدره؛ نزد دایه‌ام، میمون؛ نزد مردم عرب، علی؛ و نزد مردم ارمن، فریقو است. هلا من مايه آزمایش شما قرار داده شده‌ام. با دشمن داشتنم، منافقان شناخته گردند و با دوست داشتنم خداوند مؤمنان را بیازماید. این سفارش پیامبر امی است به من: «تو را فقط مؤمن دوست دارد و فقط منافق دشمن می‌دارد.» من پرچمدار رسول خدا صلی الله علیه و آله در دنیا و آخرت هستم و رسول خدا پیشگام من است و من پیشگام شیعیانم. به خدا سوگند! دوستدار من تشنه‌کام نمی‌ماند و هوادارم هراس ندارد. من ولی مؤمنان هستم و خداوند ولی من است.» (معانی الاخبار، ۵۸)

در حدیث صحیح، کلینی روایت کرده که مردی از امام باقر علیه السلام پرسید: «چگونه، جمعه به این نام خوانده شد؟ فرمود: خداوند در این روز آفریدگانش را بر ولایت محمد صلی‌الله علیه و آله و وصی او گرد آورد و از آنان پیمان گرفت و آن را جمعه نامید؛ زیرا در چنین روزی همه خلقش را گرد آورد» (الکافی، ۴۱۵/۳)

شیخ صدوق گوید: از علی علیه‌السلام روایت شده است رسول خدا صلی الله به من فرمود: «تو نخستین کسی هستی که به بهشت درآیی.» گفتم :«ای رسول خدا! آیا پیش از تو به آن درخواهم آمد؟» فرمود: «آری؛ تو پرچمدار من در آخرت خواهی بود، همان‌سان که در دنیا پرچمدار من هستی. و پرچمدار، پیشگام است.» سپس فرمود: «ای علی! گویا می‌بینمت که وارد بهشت شده‌ای و پرچم من در دست توست که همان پرچم حمد است و زیر آن آدم علیه‌السلام و افراد پس از او قرار دارند.» (علل الشرائع، ۱۷۳/۱)

باور ما پیروان اهل بیت علیه السلام این است که خداوند پیامبر و عترتش علیه السلام را پیش از خلقت بشر آفریده و آنان به شکل نورهایی با تأیید روح القدس می‌زیستند و خدا را تسبیح می‌گفتند و پیرامون عرش می‌گردیدند. سپس خدا آنان را در صُلب آدم علیه السلام به ودیعت نهاد. مآخذ اهل سنت نیز این روایات را آورده و صحیح شمرده‌اند. ابوبکر بن مردویه گوید: رسول خدا صل الله علیه و آله فرمود: «من و علی ۱۴۰۰۰ سال پیش از خلقت آدم، در پیشگاه خدا به شکل نور بودیم هنگامی که خداوند آدم را آفرید، آن نور را به دو بخش تقسیم نمود: یک بخش من و یک بخش علی.» (مناقب علی، ۲۸۵)

از شگفت انگیزترین مطالبی که در قرآن و سنت می‌خوانید این است که ما پیش از آن که از پدران و مادرانمان در این جهان زاده شویم در جهان‌هایی دیگر بوده‌ایم.

«نخستین مخلوق خدا، نور پیامبر ما صلی الله علیه و آله است».

فاطمه بنت اسد بند قنداقش را بست و او را قنداق نمود وی آن بند را گسست. فاطمه بند قنداقی بهتر را برگرفت و بر او بست باز وی بند قنداق را گسست. آن گاه او را با دو بند قنداق بست و باز وی آن را گسست. آن را سه بند کرد و باز او آن را گسست. سپس با شش بند ابریشم و یک بند چرم قنداق وی را بست و او همه آنها را گسست. در این حال ابوطالب گفت «به زودی، او را جایگاهی والا و احوالی خاص خواهد بود.»