بریده‌های کتاب سرنوشت ساز

اگر نتوانید به مرحله‌ای از آگاهی برسید که زندگی خود را داشته باشید و اجازه دهید دیگران هم خودشان زندگی کنند، فرسوده می‌شوید.

خوشبخت کسی است که میتواند به بهتر شدن دیگران کمک کند. نه فقط زمانی که در جمع آنهاست، بلکه حتی زمانیکه در افکارشان حضور دارد.

این جایگاه نیست که فرد را متمایز می‌کند بلکه خود انسان است که جایگاهش را متمایز می‌کند. بهترین فرد کسی است که با نظم و انضباط به موفقیت‌های خود درخشش می‌بخشد، نه برعکس.

دانته در مورد صبح زود بیدار شدن می‌گوید از زیر پتو راهی برای رسیدن به شهرت به وجود نمی‌آید و با این حال، به طرز متناقضی، همیشه به موقع رفتن زیر پتو راهی برای رسیدن به شهرت است. یا حداقل، زمانی که فرد از رختخواب جدا شده و از در بیرون می‌رود، عملکرد قابل اطمینان‌تری خواهد داشت.

حفظ شخصیت در دنیایی که دنباله روی را می‌ستاید شجاعت می‌خواهد.

در دوران باستان فضیلت متشکل از چهار اصل بود: شجاعت، خویشتن‌داری، عدالت و خرد.

ارسطو فضیلت را نوعی پیشه توصیف کرده است. «ما با ساختن سازنده می‌شویم و با نواختن چنگ نوازنده می‌شویم. پس به همین ترتیب با انجام اعمال عادلانه، عادل می‌شویم، با خویشتن‌داری، خویشتن‌دار و با شجاعت ورزیدن، شجاع». فضیلت همان کارهایی است که انجام می‌دهیم.

وظیفه یک قهرمان این است که مانند یک قهرمان عمل کند و در عین حال طوری تلاش کند که گویا قصد دارد چیزی را اثبات کند.

ناپلئون: ممکن است در نبرد شکست بخورید، اما هرگز یک دقیقه را هم بخاطر تنبلی از دست ندهید.

بدن ما منشأ عظمت، زنگ خطر و محافظ ماست.

وقتی ما بر خود حکومت میکنیم، مسئولیتمان مسئولیت‌های حاکمان است نه رعیت. تئودور روزولت

چیزهایی که ما با اشتیاق زیاد می‌خواهیم بسیار بی اهمیت هستند و چقدر فلسفی‌تر است که از آنچه در اختیار داریم استفاده کنیم و به درستکاری، خویشتن‌داری بپردازیم، بدون آنکه از آن در ذهن خود بحرانی بسازیم.

شخصیت چیزی است که باید دائماً روی آن کار کرد و بهبودش بخشید. لحظه‌ای که دست از تلاش برای بهتر شدن برداریم، لحظه ای است که انحطاط تدریجی شروع می‌شود.

لازم نیست همیشه شگفت‌انگیز باشی، اما همیشه باید حاضر باشی. مهم آمادگی برای ضربه بعدی است.

تاج داشتن روی سر، سنگین است و موهای زیر آن خاکستری می شود.

در لحظات سرنوشت ساز یا مشکلات بزرگ است که نشان می‌دهیم تحمل این همه سختی برای چه بوده است. در این شرایط نشان می‌دهیم جوهره وجودی مان چیست و ثابت می‌کنیم که هم می‌توان جهان را تصاحب کرد و هم روح خود را حفظ کرد.

با وجود این همه توانمندی، عدم محدودیت و فراوانی چرا ما همچنان خوشحال نیستیم؟ چون ما آزادی را با مجوز داشتن اشتباه گرفته ایم. بر اساس گفته معروف آیزنهاور آزادی در واقع فقط «فرصتی برای انضباط فردی است».

ما باید خود را تحت کنترل داشته باشیم، در غیر اینصورت در خطر نابودی، عدم تعادل، اختلال عملکرد یا وابستگی قرار خواهیم گرفت.

آزادی نیاز به نظم دارد. نظم و انضباط به ما آزادی میدهد. آزادی و عظمت. این سرنوشت شما را تعیین می‌کند. آیا افسار را به دست خود خواهید گرفت؟

حاضر باشید وقتی خسته‌اید وقتی مجبور نیستید حتی اگر بهانه‌ای دارید اگر سرتان شلوغ است حتی اگر به خاطر آن کار معروف نشوید حتی اگر اخیرا به خاطرش ضربه خورده‌اید وقتی کاری را شروع کردید، بر اساس شرایطی که کارتان ایجاب می‌کند پیش می‌روید.