بریده‌های کتاب صد نامه عاشقانه

چرا تو؟ چرا تنها تو؟ در میان تمامی زنان هندسه‌ی حیات مرا بهم می‌ریزی و نظم روز هایم را. دزدکی و پابرهنه به دنیای آرزوهای کوچکم وارد می‌شوی و در را پشتِ سرت می‌بندی و من اعتراضی نمی‌کنم.

دلم می‌خواهد سکوتم را بفهمی سکوت قوی‌ترین سلاح من است

نامه های من به تو از تو مهم‌ترند از من مهم‌ترند آن‌ها تنها اسنادی‌اند، که مردم در آن کشف می‌کنند زیبایی تو‌را و جنون مرا

دست به دامن خدا می‌شوم تا زمستان را از یاد ببرد. چرا که نمی‌دانم پس از تو، زمستان را چگونه سر کنم.

وقتی که همراه منی دوست دارم تمام چراغ قرمز‌ها را رد کنم شوری کودکانه دارم برای ارتکاب میلیون‌ها تخلف و میلیون‌ها حماقت.

هیچ‌گاه شاه نبوده‌ام و نمی‌خواهم باشم اما این احساس پاک که تو در دست‌هایم خفته ای چونان مرواریدی درشت در کفم مرا به توهم می‌اندازد که پادشاهی از پادشاهان روس‌ام یا خسرو انوشیروان

اگر هویتم را بخواهند چشمان تو‌را نشانشان می‌دهم،معشوقه من! و آنها مرا رها می‌کنند و اجازهٔ عبور می‌دهند چرا که می‌دانند سفر کردن در سرزمین چشمانت حق تمام ساکنان دنیاست

بدون شک عشق سراسیمگی و اضطرابی شگفت‌انگیز است اما جالب تر از آن آتشی است که بر دفترهایمان می‌زند و خاکستری است که بر انگشتانمان به جای می‌گذارد.

هنگامی که تو‌را گفتم: ((دوستت دارم)) می‌دانستم الفبایی تازه می‌سازم در شهری که خواندن نمی‌داند و شعر می‌خوانم در سالنی خالی و شراب در جام کسانی می‌ریزم که مستی را نمی‌فهمند.