بریده‌های کتاب کنیز ملکه مصر

برای اولین بار متوجه شدم که در زندگی انسان یک واقعیت مسخره آمیز وجود دارد و آن این است که انسان،پیری کسانی را که اطرافش زندگی می کنند را می بیند اما پیری خود را مشاهده نمی نماید.چون پیری دیگران را می بینیم اما پیری خود را مشاهده نمی نماییم،پیران به چشم حقارت می نگریم و تصور می کنیم از مغضوبین خدایان هستند.

اگر در تاریخ دقت کنند می توانند تمام وقایع اجتماعی آینده را از روی وقایع گذشته پیش بینی نمایند؛و آنچه در آینده به وقوع می پیوندد غیر از تکرار وقایع گذشته نیست و فقط شکل ظاهری یعنی رنگ و لباس عوض می شود.

ملتی که کتابخانه داشته باشد نمی میرد و مللی که مردند ازبین رفتند آن هایی بودند که کتاب و کتابخانه نداشتند.

تفاوت بین قصد داشتن و آرزو داشتن این است که وقتی انسان قصد دارد، هر کار که بخواهد می کند،ولی وقتی آرزو داشت باید منتظر باشد تا دیگران آن کار را بکنند.

ملتی که کتابخانه داشته باشد نمی میرد و مللی که مردند و از بین رفتند آنهایی بودند که کتاب و کتابخانه نداشتند.

چون تو در نظر من،مثل این دو جانور خوش خط و خال هستی و زیبایی و هوش تو مرا مگذوب می کند ولی از زهرت می ترسم.