بریده‌های کتاب کبوترهای سفید کرامت و کرکس های سیاه دنایت: تربیت کریمانه و آثار آن در شخصیت فرزند

رسول خدا صلی الله در سفارشی به امام علی علیه السلام می فرماید: ای علی سه رفتار از جمله اخلاق های کریمانه است یکی آن که با کسی که با تو قطع ارتباط کرده، ارتباطت را وصل کنی دوم آن که به کسی که تو را محروم کرده، عطا کنی و سوم آن که از کسی که به تو ظلم کرده، در گذری

بدون تردید یکی از دلایل اصلی طلاق در دنیای امروز پایین بودن میزان صبر و تحمل نسلی است که کریمانه تربیت نشده است. فرزندان وقتی صبور تربیت نمیشوند ،با کوچکترین مشکل ها به فکر راحت ترین راه حلها می افتند.

بلد نیستی فرزندت را از درون خویشتن دار بار بیاوری برای همین هم مجبور هستی همیشه در کنارش باشی ولی تا کی میتوانی این کار را بکنی؟ تربیتی که لازمه اش حضور همیشگی در کنار فرزند باشد، تربیت نیست

بسیاری از ناهنجاری های اخلاقی در حکم تب هستند. تب در طب، بیش از آن که یک بیماری محسوب شود، نشانه بیماری است. پزشک حاذق وقتی با یک بیمار با تب بالا مواجه میشود اگر چه دغدغه پایین آوردن تب را دارد؛ اما بیشتر از آن ، به دنبال ریشه تب میگردد تا با از بین بردن آن دمای بدن بیمار به صورت خودکار به حالت عادی برگردد.

در حدیثی از رسول خدا صلى الله عليه وسلم نقل شده که ایشان فرموده اند: دروغگو دروغ نمیگوید، مگر به جهت خواری و حقارتی که در درون اوست. خواری و حقارتی که در حدیث با واژه «مَهانة» بدان اشاره شده، صفت متضاد «کرامت» است. کسی که از درون احساس خواری میکند با دروغ احساس کمبود نمیکند؛ زیرا او در درون خود چیزی به نام کرامت و شخصیت احساس نمیکند که بخواهد با دروغ آن را از دست بدهد. پدر و مادر هر اندازه به مَهانت فرزندشان کمک کنند در اصل به دروغ گویی او کمک کرده اند

بچه های کریم به پدر و مادر خدمت میکنند و نشاط میگیرند. به برادر و خواهر خود کمک میکنند و شاداب میشوند. جنس شادابی و نشاطی هم که آنها از این راه به دست می آورند، قابل قیاس با آنچه از راه تلویزیون و بازیهای رایانه ای به دست می آورند ،نیست.

بسیاری از اختلافات میان فرزندان و والدین ناشی از اختلافی است که میان نظام محاسباتی آن ها وجود دارد.

ما بدون توجه به روش های تربیت کریمانه، نمی توانیم برای اصلاح پوشش در خانواده و جامعه به راهکار مطمئن و نتیجه بخشی برسیم. کسانی که فکر میکنند میتوان با زور و اجبار به نتیجه رسید، سخت در اشتباه اند.

شناسایی قله ها، مثل شناختن مبناها مهم هستند. وقتی مبناها را درست نشناسیم تربیت را روی پایه هایی لرزان بنا میکنیم. قله ها را که نشناسیم، به کم ها راضی میشویم و آنها را بسیار می شماریم

کسی از امام صادق علیه السلام استفتایی کرد و ایشان پاسخش را دادند؛ اما پاسخ خلاف چیزی بود که او دوست داشت وقتی که امام ناراحتی را در چهره آن مرد دیدند، فرمودند: ای مرد در برابر حق صبور باش که کسی برای حق صبر نمی کند مگر آن که خدا در عوض چیزی بهتر از آن چه که دوست دارد به او می دهد.

ای کاش روزی برسد که وقتی سخن از تربیت دینی به میان می آید کسی گمان نکند که تربیت دینی فرزندان به نمازخوان کردن و با حجاب کردنشان محدود می شود

دغدغه تربیت دینی آشنا کردن ما با شاه کلیدهای تربیت است؛ اما آنچه در تربیت غیر دینی به دست ما داده میشود کلیدهایی است که معلوم نیست کارشان گشودن قفلها باشد. برخی از این کلیدها درون قفل میشکند و دردسرها را دو صد چندان میکند

تربیت کریمانه همان تربیتی است که مراقب درونی فرزند را پرورش میدهد و آرام آرام نیاز فرزند را به مراقبت بیرونی کم خواهد کرد. البته به تعبیر کم خواهد کرد توجه کنید. در این که وجود مراقب بیرونی خوب است و در خویشتنداری بیشتر به انسان کمک میکند تردیدی نیست؛ اما سخن از وابستگی است. خویشتنداری کسانی که در پرهیز از زشتی ها همیشه نیازمند مراقب بیرونی هستند قابل اعتماد نیست؛ زیرا وجود مراقب بیرونی را نمی شود در همه جا و تحت هر شرایطی ضمانت کرد.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند: کریم کارهای خوب خویش را دین و بدهکاری خویش می داند که باید آن را ادا کند. از سوی دیگر ایشان درباره انسان های فرومایه فرمودند: انسان فرومایه کارهای نیک گذشته اش را بدهی دیگران به خویش می داند که باید پس بگیرد.