بریده‌های کتاب قدرت اسطوره (گفتگو با بیل مویرز)

برداشت من از وحشت واقعی در جهان امروز، آن چیزی است که در بیروت شاهد آنیم. در آنجا سه دین بزرگ یهودیت، مسیحیت و اسلام حضور دارند، و به دلیل آنکه هر سه، برای خدای واحد کتاب مقدس، اسامی مختلفی دارند، نمی‌توانند با یک‌دیگر درآمیزند. آنها اسیر استعاره خویش‌اند و مرجع آن را درنمی‌یابند. آنها اجازه نداده‌اند حلقه‌ای که در اطراف‌شان است گشوده شود. حلقه‌های بسته وجود دارند و هر گروهی می‌گوید «ما گروه برگزیده‌ایم و ما خداشناسیم.»

خود را با خوردن سبزیجات فریب ندهید، زیرا آنها نیز زنده‌اند. لذا جوهر زندگی همین خوردن خویشتن است!

اگر کسی با چنان دلبستگی به چیزهای این جهان بمیرد که روح‌اش آمادگی دیدن رویای سعادت را نداشته باشد، ناگزیر باید برزخ را از سر بگذراند، یعنی از محدودیت‌هایش پاک و رها شود. محدودیت‌ها همان چیزهایی هستند که گناه نامیده می‌شوند. گناه صرفاً عاملی محدودکننده است که آگاهی شخص را محدود و او را در شرایط نامناسبی تثبیت می‌کند.

آبلار عقیده داشت که مسیح برای مصلوب شدن آمده است تا در قبال آلام زندگی، حس شفقت را در دل انسان‌ها برانگیزد، و مانع از آن شود که ذهن انسان به تعهدی کور در مقابل متعلقات این جهان گردن بگذارد. شفقت نسبت به عیسی است که ما را به او متمایل می‌کند، و این رنجدیده را به نجات‌دهنده ما تبدیل می‌کند.

جایی حتی در فراسوی مفهوم واقعیت، جایی که از اندیشه برمی‌گذرد. اسطوره همواره شما را در آنجا قرار می‌دهد، و به شما سرنخی می‌دهد که به رازی که خود هستید متصل شوید.