بریده‌های کتاب میدگارد ۹؛ رنگین کمان آفرینش (پارت دوم)

وقتی می‌خوای ادای مستی رو در بیاری، خیلی راحت تر از وقتیه که مستی و میخوای ادای هوشیاری رو در بیاری! -سرپینا-

یه چیزی رو در مورد خودم بهت میگم، برای همیشه به خاطر بسپار؛ من در مورد غذا نه با احدی تعارف دارم و نه شوخی! پ.ن:تنها وجه اشتراک من و سروش

اما فرار کردن مثل همیشه چاره‌ای نبود که بتوان تا ابد به آن متوسل شد!

مرد جوان در پاسخ رجز خوانی پادشاه گفت: 《امروز و در همین مکان کاری باهات میکنم که اسم این انسان خاکی تا ابد کابوس همه نباتات بشه.》

کاظم:《نتیجه‌ای که این جنگ تا همین الان برای هر دو طرف به بار آورده، باید درس عبرت خوبی برای شماها باشه که بفهمید جنگ هیچ وقت هیچ منفعتی برای هیچکس نداره!》 بائوباب در پاسخ او نعره زد:《شماها با کشتن پادشاه راهی برای صلح باقی نذاشتین!》

سروش نیز قدمی جلو آمد و ضمن بالا بردن شمشیرش براق شد:《کسی که آتش جنگ رو روشن می کنه عواقبش رو هم می پذیره!》

بائوباب فوراً خم شد و دست روی زانوی خود گذاشت و فریاد زد:《با خشکیدن یک پادشاه، کل پادشاهی نمی‌خشکه.》

تو فقط یه بزدلی که با این حرف‌ها می‌خوای پشت سر مردمت قایم بشی. بهتره تا وقت دارین به اندازه کافی چاله حفر کنین، وگرنه ما برای جشن پیروزی امشب زغال اضافه میاریم! -سروش-