بریده‌های کتاب پیکار با سرنوشت

هنگامی که آدم هر روز در غوغایی جنگ غرق است ، و تا گلو در این دیگ جوشان فرو رفته ،دیگر قدرت درک و دیدن زندگی برای او باقی نمی ماند، ناچار می بایست ولو به مقدار یک قدم به عقب برگردد و فاصله بگیرد ، و آن وقت مثل ناظری بر ساحل ایستاده که تمامی شط را می بیند و باخود می گوید : آیا به راستی در این آب پرشور پهناور در این امواج کف آلود بود که تا لحظه یی پیش غوطه ور بودم

خوب پس شاهزادگان چه ؟ ولیعهد چه ؟ ملکه و خود علیحضرت چه ؟ آنها هم بوزینه زاده اند ؟! شما خود نماینده ی یکی از کهن ترین خاندانهای روس هستید ، چه طور به این فکر افتاده اید ،که به دهاتیان بقبولانید که پدرانتان بوزینه بوده اند

عشق همانند زغال است، گرمش می سوزاند و سردش سیاهت میکند