بریده‌های کتاب زندگی و مرگ شهردار کاستربریج

"تجربه‌اش در زندگی [...] به او آموخته بود که افتخارِ قابل تردیدِ گذار موقت از جهانی اندوهبار چندان نیاز به ابراز شور و شوق ندارد، حتی هنگامی که راه به ناگاه در نیمه خود با انوار روزی به غنای آنچه نصیب او گشته بود روشنایی گیرد [چراکه] خوشبختی چیزی نیست مگر پرده‌ای اتفاقی در میانه‌های درامی سراسر درد و رنج"

"ما به دشمنمان قدرتی برای انجام عملی منطقی نسبت می‌دهیم که هیچ‌گاه آن را در خودمان یا در دوستانمان نمی‌یابیم؛ و این را از یاد می‌بریم که تلاش های نافرجامی که به خواسته قلبی انجام می‌شوند به یک اندازه احتمال انتقام‌جویی یا بخشایش‌گری دارند"

"زندگی بیشتر امری تراژیک است تا کمیک[...] هرچند فرد می‌تواند لحظاتی شاد باشد، این لحظات شادی در حکم میان پرده هستند نه بخش هایی از نمایش اصلی"

"ولی تلخ‌تر از اینها آن است که وقتی پولدار بودم به چیزی که می‌توانستم داشته باشم، نیازی نداشتم، و حالا که فقیر شده‌ام نمی‌توانم چیزی را که بهش نیاز دارم داشته باشم"

"ولی جالب است آدم توی جمعیت دنبال کسی بگردد که می‌‌شناسد؛ حتی اگر تعلق خاطری به او نداشته باشد. این کار باعث می‌شود این بار طاقت‌فرسا از دوش آدم برداشته شود که در میان انبوهی از جمعیت احاطه شده که حتی با یک نفرشان هم پیوندی ندارد"