بریده‌های کتاب گم شده در جنگل کلمات

کسی که در کتاب زندگی می‌کند، یک عمر بیشتر از دیگران دارد.

زمان مثل آب جاری است و هرگز نمی‌ایستد. افکار هم می‌توانند جاری شوند یا اگر خیلی زیاد باشند، مثل چشمه بجوشند. فکرهای تازه و زلال اثرگذارند.

در خاطره‌های دورش، اتاقش را جادویی تصور می‌کرد و کتاب‌های توی اتاق را شبیه برج‌هایی می‌دید که از آنجا منظره‌ها را تماشا می‌کند. این‌ها ثروت او بودند و او از خزانه‌ی کلماتش، کلمه‌هایی را بیرون می‌کشید که ثروتش را به او نشان دهد.

شما نباید بیاستید. نباید برای من عزاداری کنید. روز خوبی بود در کنار شما. تجربه‌های زیادی به‌دست آوردیم و اگر یادم کنید، من در شما زندگی می‌کنم.

طنین ترانه شبیه قول‌وقرار است. روی من اثر می‌گذارد. از دل برمی‌آید و در زمان جاری می‌شود. انگار مسیری را طی می‌کند و مرا به فکرهای دیگری می‌اندازد. در ترانه لکنت پیش نمی‌آید، چون اگر لکنتی هم باشد،موسیقی است.