بریده‌های کتاب سالیان

سالیانی رفت و از دردم کسی آگاه نیست بس که با لبخند مصنوعی نهانش کرده‌ام

با دیدنت ای خاطره‌ی خوش، همگان را از خاطره خویش زدودیم و ندیدی ای دلزده از سردی آغوش زمانه ما اینهمه آغوش گشودیم و ندیدی چون گرد که پنهان شده از گردش چشمت هستیم و نمی‌بینی، بودیم و ندیدی

تو را با دیگری می‌بینم و با گریه می‌پرسم از این دیگرنوازی‌ها خدایا چیست مقصودش؟

از آن گیسو که در دست رقیبان رایگان می‌گشت اگر یک تارِ مو هم می‌فروشی من خریدارم

گریه‌‌ام جاری ست، بارانی که میبینی منم چتر وا کن! ابر گریانی که میبینی منم بی‌محابایی چونان رگبار تند نوبهار، رحم کن! گنجشک حیرانی که میبینی منم!

چه میهمان عزیزی، چراغ روشن کن! که آمده‌ست به دیدار من غمی دیگر