بریده‌های کتاب بازگشت به کافه ی چرا

کمک کردن باعث شادی می شود. بعضی آدم ها آمادگی این را ندارند. آنها در موقعیتی هستند که می خواهند ابتدا دریافت کنند تا شاید بعد بتوانند ببخشند.

برای برخورداری از عزت نفس نیازی به این نیست که دیگران به ما بگویند چقدر خاص هستیم، بلکه خودمان بایست به خودمان بقبولانیم که خاص هستیم. وقتی این کار را بکنیم، دیگر نیازی احساس نمی‌کنیم که دیگران تاییدمان کنند و به ارزشمان صحه بگذارند، چون خودمان می‌دانیم که خاص و با ارزشیم.

احساس مالکیت در بسیاری از موارد توهمی بیش نیست. اموال از بین می‌روند، ارزششان را از دست می‌دهند یا به سرقت می‌روند... اما تجربه‌ها تا ابد برایمان باقی می‌مانند. هیچ کس نمی‌تواند تجربه را کسب کردیم از ما بگیرد.

قطب نمای اخلاقی همه مردم همراستا نیست. بنابراین، باید اشخاصی را برای معاشرت و دوستی پیدا کنیم که قطب نمای اخلاقی آنها با ما در یک راستا باشد.

همیشه موج دیگری در راه است. اگر به خاطر از دست دادن یک موج عصبانی شوی، همان طور که عصبانی هستی و غصه میخوری دو موج دیگر را هم از دست میدهی.

اشک نشانه ای قدرتمند حاکی از این است که موضوعی برایمان اهمیت دارد. گاهی، دل ما تنها به این طریق می تواند با باقی وجودمان ارتباط برقرار کند و نکته ای را گوشزد کند.

بهتر است خودم باشم و خوشحال، تا اینکه کسی باشم که دیگران از من توقع دارند و ناراحت.

مطمئن باش که چیزی به این دلیل برایت با معنا است که خودت آن را با معنا تشخیص داده ای، نه اینکه شخصی دیگر تو را نسبت به آن متقاعد کرده باشد.