بریده‌های کتاب قیام حسین (ع)

علی آن خون‌ها را در راه هوای نفس خود نریخته و از جنگ‌های جمل و صفین و نهروان حکومت و پادشاهی نمی‌خواسته، بلکه "وحدت کلمه مسلمانان و اجرای عدالت" را طالب بوده است.

سخت‌گیری علی بر وی در کار بیت‌المال برای خود او نیست، بلکه برای "ترسی است که از خدا دارد" و نمی‌خواهد دیناری از مال مستمندان به دست او و عاملان او تلف شود.

زیرا اگر جزئی بی‌عدالتی در اجتماعی پدید آمد و فوری برطرف نشد، بی‌عدالتی‌های دیگر را یکی پس از دیگری به دنبال خواهد داشت.

ولی چون دیدند امام وقت به خاطر زنده‌کردن سنت پیغمبر حاضر نیست مال مسلمانان را بی‌حساب به ایشان ببخشد، از او کناره گرفتند و یا مقابلش ایستادند و شگفت این است که به این گناه "رنگ دین" دادند.

حقیقت این است که هر اندازه مردم از دوره محمد ﷺ و اصحاب پرهیزکار او دور می‌ماندند، درک حقیقت دین برایشان مشکل می‌شد و به هر نسبت که از فهم معنی دین بی‌بهره می‌ماندند، روح تقوا در دلشان می‌مرد و با عفاف و پارسایی وداع می‌کردند.

اگر معاویه زمینه مساعدی برای این کار نمی‌دید، اگر اکثریت جامعه مسلمان آن روز با خاموشی به کردار او صحه نمی‌گذاشت، محال بود بتواند بدعتی آن هم با چنین زشتی در دین پدید آورد.

«با کشته شدن علی.ع. آخرین بارقه تقوا در دل زمامداران نیز خاموش شد.»

«در اجتماعی که دین و تقوا بر آن حکومت نداشته باشد، پیدایش و شیوع هر منکری چندان غیرعادی به نظر نمی‌رسد.»

این همه مردم برای یاری مُسلِم بس است !! از نرفتن تو چه زیانی خواهد دید ؟؟ عده ای هم به راستی ترسیدند و میدان را خالی کردند ‌. نتیجه این شد که مسلم پس از اینکه نماز شام را خواند ، یک تن از یاران خود را همراه نداشت...

از روزی که محمد ﷺ پیمان معروف را با مردم مدینه بست، اسلام وارد دومین مرحله موجودیت شد. دین با حکومت درآمیخت و صورت دولت به خود گرفت.