بریده‌های کتاب امشب کنار غزل های من بخواب

. . تاریخ، اگر قصه ی تکرار فصول است تقویم من و حادثه تعطیل ندارد چون عاقبت عشق،نه کفر است و نه ایمان ابلیس، در اغفال تو تعجیل ندارد سردرگمی از ماست ولی قصه ی آدم قرآنی و تورانی و انجیل ندارد.

در خویش سفر کردم، ویرانه به ویرانه از خواب به بیداری ، افسانه به افسانه با مختصری از عقل ، خوش بودم و حالم را با خنده نشان میداد، دیوانه به دیوانه

دیری ست برادر به برادر نکند رحم هر طایفه ای این همه قابیل ندارد دنیا فقط آبستن بی رحمی و کینه ست انگار فلک نطفه ی هابیل ندارد.

بیراهه‌ها به مقصد خودِ ساده میرسند اما مسیر جاده به بن بست می رود

اگر دینتان در گلو گیر کرده ست شفاعت،دعا، معجزات قوی میفروشم خریدار لذات دنیایی ام، ای ! بیایید؛ آمرزش اخروی میفروشم

داغیم، نمی‌فهمیم تا فاجعه راهی نیست سردیم، نمی خواهیم از فاجعه برگردیم

هر چند مضحک است و پر از خنده‌های تلخ بر ما هر آنچه لایقمان هست، می‌رود

وای از غرور تازه به دوران رسیده ای وقتی میان طایفه ای پست می‌رود هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ بر ما هرآنچه لایقمان هست می رود

تردید نکن در شوق، تصمیم نگیر از خشم

هر روز اگر چه با غزلم شاد می‌شدند امّا زمانِ طعنه ی غم هیچکس نبود

آهو برای چه باید زمان صید کاری کند که خوش اندام‌تر شود؟

بهار فرصت بخشیدن و سبکباری رهایی از شب تنهایی و تَبِ کینه ست بهار اگر ندمد ، روح زندگی در ما نفس چه بار گرانی به شانه ی سینه ست