بریده‌های کتاب یک شب فاصله

شگفت‌انگیز‌ترین چیز درباره جوانی این است که آدم می‌تواند به هر شرایطی عادت کند؛ این‌که زندگی هر چه به سر بیاورد، هر قدر هم که عجیب باشد، به زودی برای آدم عادی می‌شود، تا حدی که دیگر دیوانگی هم به نظر طبیعی می‌رسد؛ طوری که انگار درستش این بوده که همه‌چیز برعکس آنی باشد که هست.

کار درست را بکن، نه کاری را که خوشایند دیگران است.

از این که همیشه مجبور بودم دروغ بگویم خسته شده بودم.

کار درست را بکن، نه کاری را که خویشایند دیگران است...

فکر خطرناک وجود ندارد؛ خود فکر کردن است که خطرناک است.

حتی آفتاب اول صبح هم شب بلند و تاریک گذشته را روشن نکرد. نه، نکرد.

کار درست را بکن، نه کاری را که خوشایند دیگران است.

یک فکر، حتی یک احتمال، می‌تواند ما را بشکند و دگرگون کند.

فرصت ها میان مشکلات نهفته اند.

کم کم فهمیدم که او دیگر هیچ‌وقت بر نمی‌گردد.

آزادی نسبی وجود ندارد. یا کلا آزادی، یا اصلا آزاد نیستی.

چشم ها نگاه می کنند. اما این ذهن است که می بیند

جایی که کتاب ها را می سوزانند ،در نهایت آدم ها را هم خواهند سوزاند.

نمی‌خواستم قبول کنم که باید به زندگی توی این زندان ادامه بدهم.