بریده‌های کتاب آمریکاستیزی، چرا؟

فرانکلین، رئیس جمهور آمریکا، پیشنهاد کرد سرخپوستان را به سوی مصرف مشروبات الکلی سوق دهند تا به روند نابودی آن ها سرعت بیشتری بخشیده و زمینشان را تصاحب کنند: ((به نظر من باید آن ها را وادار کنیم قسمت هایی از زمین هایشان را که بیشتر به درد ما می خورد به ما بدهند.))

اولین و بدترین افسانه سیاست آمریکا این بود که:((ما ملت برتریم.)) این افسانه از آنجا بدترین افسانه سیاست آمریکاست که برای توجیه تبلیغاتی باجگیری های آمریکا و ایجاد سلسله مراتبی از نژادهای برتر و نژادهای پست تر و ((حق تسلط)) بر دیگران از سوی این کشور مورد بهره برداری قرار گرفت. آمریکایی ها ادعا می کردند که این حق الهی باعث می شود آن ها بتوانند فراتر از تمام قوانین بین المللی(مثلاً تصمیمات اتخاذ شده از سوی سازمان بین الملل) عمل کنند. آمریکا به استناد همین((حق الهی)) بدون اخذ مجوز از سازمان ملل و با نقض قوانین بین المللی مربوط به حاکمیت و تمامیت ارضی کشور ها، آتش جنگ علیه یوگسلاوی را برافروخت. برمبنای همین منطق اسرائیل نیز قطع نامه سازمان ملل در مورد این رژیم و تعیین مرزهایش را کاغذ پاره می نامد.

ژنرال شرمن که ((جنگ تمام عياری)) علیه سرخپوستان را شروع کرده بود، آن ها را چنین توصیف کرد: ((سرخپوست خوب یک سرخپوست مرده است.))

اروپای پیمان ماستریخت نمونه ی کاملی از قربانیان سیاست سلطه جویانه ی آمریکا در دنیاست.

هرمان ملویل، نویسنده ی معروف آمریکا[نویسنده ی رمان موبی دیک] در قرن نوزدهم می نویسد: ((ما آمریکایی ها ملتی خاص، قومی برتر و اسرائیل عصر حاضریم؛ ما ناخدای کشتی آزادی ها هستیم.))

یکی از اهداف پنتاگون، ((جنگ بدون تلفات)) یعنی داشتن قدرت تخریب کنندگی بدون ریسک از طریق بمباران های هوایی است. ستاد مشترک آمریکا از زمان جنگ ویتنام دریافته است که جنگ زمینی علیه دشمنانی که انگیزه ای قوی دارند، در نهایت باعث ناکامی آمریکایی می شود، حتی اگر در چنین جنگی قدرت تسلیحاتی آمریکا چندبرابر رقیبش باشد. عنوان ((حملات جراحی)) برای مخفی نمودن این واقعیت است که مثلاً در جنگ خلیج فارس تنها 7 درصد از هواپیماهای این توانایی را داشتند که تنها اهداف نظامی را مورد حمله قرار دهند و 93 درصد بقیه چشم بسته بمب های خود را رها می کردند و با این کار باعث نابودی مدارس، بیمارستان ها، کارخانه های داروسازی(نظیر آنچه در سودان اتفاق افتاد) و آسمان خراش های مسکونی زیادی می شدند. در جنگ کوزوو هواپیما های آمریکا از چنان فاصله ی دوری شلیک می کردند که یک تراکتور را از یک تانک تشخیص نمی دادند.

ترومن(رئیس جمهور آمریکا، زمانی که سناتور بود. ) در سال 1942 چنین می نویسد: ((اگر اتحاد جماهیر شوروی ضعیف شود باید به آن کمک کنیم، اگر آلمان ضعیف شود باید یاریش دهیم. مهم این است که آن ها همدیگر را نابود کنند.))

قوانین آمریکا موجب شده است فاصله میان کسانی که دارند و آن هایی که ندارند در همان کشور های ((غنی)) چند برابر شود.

آمریکاستیزی نه برخوردی متعصبانه با یک ملت مستقل و نه نوعی ملی گرایی افراطی است. آمریکاستیزی یعنی مقابله با یک فرهنگ خاص که ما آن را فرهنگ((آمریکایی)) می نامیم.

نتیجه ی اصلی آمریکاگرایی، تمرکز روزافزون ثروت در دست گروه های بزرگ صنعتی و فلاکت بیش از حد توده های عظیم مردم، به ویژه در کشورهای((توسعه نیافته)) و وابستگی آن ها به استعمارگران گذشته و حال است. فرهنگ و اقتصاد بومی، روز به روز بیشتر دچار ضرر و زیان می شود تا به جای آن فرهنگ و اقتصاد استعمارگران رونق بیشتری پیدا کند.

ژورس گفته بود: ((سرمایه داری در بطن خود جنگ دارد همانگونه که ابر غلیظ نشان از طوفان دارد.))

توسعه ی آزاد و بی مانع توربوکاپیتالیسم باعث می شود یک اقلیت ناچیز درآمد سرشاری داشته باشند ولی توده های عظیم مردم در فقر و بیچارگی غوطه ور شوند و شورشیانی به بار آیند که دیگر به هیچ قانونی احترام نمی گذارند. در این صورت تنها به روابط اجتماعی لطمه وارد نمی آید بلکه روابط خانوادگی هم سست و بی بنیاد خواهد شد.

در سال 1912، تافت رئیس جمهور آمریکا با اشغال مکزیک اعلام کرد که: ((من مؤظفم از ملتم و اموالش در مکزیک دفاع کنم؛ تا اینکه دولت مکزیک بفهمد خدایی در اسرائیل وجود دارد که باید از او اطاعت کرد.))

آمریکا تنها در سال 1917 و پس از نبردهای وِردُن و سُم که شانس هرگونه پیروزی را از ارتش آلمان گرفته بود، به یاری فاتحان آمد. این کشور در جنگ جهانی دوم نیز همین شیوه را در پیش گرفت و نهایتاً در سال 1944 و مدت ها پس از نبرد استالینگراد که آلمان ها شانس پیروزی نداشتند، وارد معرکه شدند.

در سال 1840، آلکسی توکویل، بزرگترین تحلیل گر سیاست آمریکا در کتابی تحت عنوان((دموکراسی در آمریکا)) به بررسی این مکانیسم در ابتدای تشکیل کشور آمریکا می پردازد: ((من هیچ ملتی را سراغ ندارم که به اندازه ی مردم آمریکا عاشق پول باشند و پول چنین جایگاه مهمی را در قلبشان داشته باشد. ملت آمریکا مجموعه ای از ماجراجویان و سوداگران است.)) این امر ناشی از یک دیدگاه نژادپرستانه و ضد آمریکایی نیست بلکه نتیجه شرایط تاریخی ایجاد((ملتی)) است که در واقع یک ملت نبود و به قول توکویل مجموعه ای بود از مهاجرانی که نه تاریخ مشترک داشتند و نه فرهنگ مشترک. این مردمان اکثراً برای پیدا کردن کار و بدست آوردن پول به آمریکا آمده بودند. تنها چیزی که آن ها را دور هم جمع می کرد شبیه چیزی بود که اعضای یک شرکت تجاری را به هم پیوند می دهد. فرهنگی وجود نداشت تا بتواند هدف و غایت معنوی مشترکی برای این جمع بی ریشه ایجاد کند.

تضاد میان گفتار و کردار همواره در سیاست آمریکا وجود داشته است.

شیوه ی ((ملایم)) که از سوی آمریکا مورد استفاده قرار گرفت عبارت بود از ایجاد سازمان های واسطه، نظیر صندوق بین المللی پول یا بانک جهانی(که هر دو در برتون وودس به وجود آمدند.) این دو سازمان به بهانه ی ((کمک به توسعه)) کل دنیا را به زیر سلطه ی خود درآورده اند. البته نباید فراموش کرد که هدف و مأموریت این سازمان ها((تنها کمک مالی به کشورهایی بود که خواهان پذیرش الگوی اقتصادی سیاسی آمریکا یعنی لیبرالیسم اقتصادی بودند.))

دیان اچسون، وزیر امورخارجه ی آمریکا و سناتور های ذی نفوذ این کشور در سال 1950 توافق کردند که: ((اگر قحطی چین را فرا گیرد آمریکا باید کمی کمک غذایی به این کشور بدهد، البته این کمک نباید برای رویارویی با قحطی کافی باشد بلکه به اندازه ای باشد که بتواند تا حدودی در جنگ روانی مؤثر واقع شود.))