بریده‌ کتاب‌های مثل بیروت بود

دیگر ایمان داشتم، امنیت چیزی است که تا آن را از دست ندهی، قدرش را نمی‌دانی.

روز های بعد از سرنگونی رو تصور کن خلق خسته به صغیر و کبیر حکومتی ها رحم نمی کنه از درخت های هر کوچه پاسدار و بسیجی و حزب اللهی آویزوند . شهر ها بوی خون می دن زیباست نه؟! هیچ غلطی نمی تونید بکنید حکایت این کشور حکایت عراق و سوریه و افغانستان نیست به مو می رسه اما پاره نمی شه . حناتون پیش این مردم رنگی نداره بعد از این همه سال هنوز نفهمیدین ؟!

حاج بابا همیشه می گفت:《سفیدی موهای کنار شقیقه یعنی احوال دلت پر از وصل و پینه س.یعنی دنیا تا تونسته توی مشتش فشارت داده.یعنی توی اوج جوانی از بس کمرت شکسته پیر شدی.》 صفحه۳۳۱

به یاری قلم، دیگر از آن دخترک نا آرام خبری نبود، میخواندم، مینوشتم، یاد میگرفتم.

گاهی فراموشی، عین سیب سرخ، هزار و یک خاصیت داره، خصوصا اگه پاییز باشه....

کاش جسدم را به دریا بیاندازند. من از چهاردیواری تنگ و تاریک می‌ترسیدم.