بریده‌های کتاب کیمیاگر

نورا خیره به آسمان بود و انگار داشت ستاره های بیشمار را می‌کاوید. _یک شب قبل از آمدن این جوان در خواب دیده بودم که ستاره های آسمان ریخته بودند توی حیاط خانه. من غرق تماشای ستاره ها بودم و از سمت ماه صدایی به من گفت::« کیمیا را عرضه کن!:» جابر کتاب را بست و بوسید، با تعجب پرسید:« کدام کیمیا؟!:»

خدا انسان را از خاک آفرید و به او گفت خاک با کیمیا طلا می شود و از آن روز انسان در جست و جوی کیمیا است.

_حقیقت هیچگاه در اکثریت نبوده است. خیلی از آنها که با مولایمان حسین (ع) جنگیدند، گمان میکردند در رکاب رسول خدایند فریب اکثریت را خوردند!

_برای جست و جوی حقیقت، باید تن به راه زد!

خدا انسان را از خاک آفرید و به او گفت: خاک با کیمیا طلا می‌شود و از آن روز انسان در جست و جوی کیمیا است!

:((برای جست و جوی حقیقت، باید تن به راه زد.))

جابر آهی کشید و گفت:« کاش جابر حیّان دنبال اکسیری بود که مارا آدم کند! ما انسان ها عناصر بی ارزشی هستیم، خاکیم و آب، آتشیم و باد. هیچکداممان با هم فرقی نداریم، اما یکی می‌شود مثل جانوران و درندگان، بلکه از آنها هم گمراه تر، یکی هم می‌شود اشرف مخلوقات، مثل رسول خدا، مثل علی. کاش جبر حیّان دنبال اکسیری می افتاد که به ما انسان ها بزند و آدممان کند؛ مثل سلمان، مثل مقداد. ما فقط هیزم های جهنمیم، اگر حقیقت را درک نکنیم. از چهارپایان گمراه تریم، اگر غافل باشیم.»

حقیقت هیچگاه در اکثریت نبوده است. خیلی از آنها که با مولایمان حسین (علیه اسلام) جنگیدند، گمان میکردند در رکاب رسول خدایند. فریب اکثریت را خورده بودند.

خدا انسان را از خاک آفرید و به اون گفت:خاک با کیمیا طلا می شود و از آن روز انسان در جست و جوی کیمیا است.

طلا که فراوان شود از ارزش می‌افتد.

وجدان‌ها اگر بیدار باشند، حقیقت را می‌فهمند.