بریده‌های کتاب هری پاتر و یادگاران مرگ

درسته! این اتفاقات توی ذهن تو میافته، اما چه دلیلی وجود داره که واقعی بودنش رو انکار کنی؟🤫

هری گفت: "یه چیز دیگه هم بهم بگین. اینجا واقعیه؟ یا همش توی ذهن خودم بود؟" دامبلدور به او لبخند زد و صدایش بلند و رسا در گوش هری پیچید، هرچند مه نورانی دوباره فرو می افتاد و او را در خو محو می کرد. "معلومه که توی ذهن خودت بود هری، ولی چرا نبای واقعی باشه؟"

دامبلدور: برای رفتگان دلسوزی نکن هری. برای زنده ها و بیش ار همه برای اون هایی که بدون عشق زندگی می کنن دلسوزی کن.

هری گفت: "این آخرین فرصته. تنها چیزی که برات مونده... من دیده ام که اگه این کار رو نکنی به چی تبدیل میشی... مرد باش... سعی کن... سعی کن کمی احساس پشیمونی کنی..."

هری گفت: "البوس سوروس، ما اسم دو نفر از مدیر های هاگوارتزرو روی تو گذاشتیم. یکی از اون ها اسلیدرینی و احتمالا شجاع ترین مردی بود که من در عمرم شناختم."