بریده‌های کتاب ابزارهای کمدی‌نویسی

گویا اینطور تصور می کنیم که هرچه کاملتر به نظر آییم ، هر چه بی نقص تر ، بیشتر دوست داشته می شویم. در واقع عکس آن بیشتر احتمال دارد که درست باشد. هر چه بیشتر مایل باشیم ضعف های خود را در مقام انسان بپذیریم، دوست داشتنی تر خواهیم بود.

در درام 《قهرمان 》 دارید : کاراکتری که وقتی همه گمان می کنند موفق نمی شود ، بر موانع فایق می آید و در نهایت موفق می شود یا به شکلی تراژیک کم می آورد. در کمدی 《نا قهرمان 》 دارید : کاراکتری که تقریبا مطمئن است موفق نمی شود اما به هر حال تلاشش را می کند.

بین بانمک و کمدی تفاوت وجود دارد. خنده یک امر ذهنی است. هر آنچه شما را می خنداند بانمک است. هیچ بحث و جدلی هم در کار نیست ، اگر شما را می خنداند، برای شما بانمک است ، والسلام! اگر به آن نمی خندید ، هیچ متخصص و محققی نمی تواند متقاعدتان کند که باید می خندیدید.

مرگ نقطه آغاز درک کمدی است . البته نه صرفا کمدی ، بلکه هنر به طور کلی !

پس بالاخره این کمدی 《 کوفتی 》 چیست؟ بر خلاف 《 بانمک 》 ، کمدی یک شکل هنری با زیبایی شناسی خاص خود است که نظر شخصی افراد تاثیر چندانی در آن ندارد. کمدی یکی از کهن ترین شکل های هنری است که تاریخ پیدایش آن به حوالی همان دورانی برمی گردد که تراژدی ، فرم دیگر هنر نمایش ، پدید آمد.

نکته این است که کمدی همه نقص ها ، نقطه ضعف ها و شکست های مان را می بیند و همچنان به خاطر آنها از ما متنفر نمی شود . چون داشتن نقطه ضعف یعنی انسان بودن.

درام به ما کمک می کند درباره آنچه می توانستیم باشیم ، خیالپردازی کنیم ، اما کمدی به ما کمک می کند که با آنچه هستیم کنار بیاییم .